In 1968 verenigde breedhuizen van drie traveeën en drie bouwlagen onder pannen zadeldaken, met minstens tot de 18de eeuw opklimmende kernen en lijstgevels die in de tweede helft van de 19de eeuw in neoclassicistische stijl werden aangepast.

Nummer 34 heeft een onderbouw met een zandkalkstenen parement en dito puilijst, en een ontpleisterde bovenbouw die wordt beëindigd door een geprofileerde kroonlijst. Typerend is de houten winkelpui in neoclassicistische stijl: een verdiepte deur tussen twee uitstalramen met decoratieve penanten die uitlopen op een hoofdgestel met voluutconsoles, een fries met schijf- en sikkelmotief, en spiegels waarin oorspronkelijk een opschrift stond.

Nummer 36 werd in 1868 met een bouwlaag verhoogd en voorzien van een pleisterlaag met typisch neoclassicistische decoratie in de bovenbouw: vensters in een geriemde omlijsting met diamantkopsluitsteen, doorgetrokken lekdrempels en borstweringen met spiegels en schijfmotieven in de hoeken.

Het geheel werd in 1982 opgenomen in het stadsgezicht van de Parijsstraat/Barbarastraat.

Rijhuizen van de 18de eeuw(?) die onder meer door middel van bepleistering en nieuwe winkelpui aangepast werden in de loop van de 19de eeuw.