Gelegen aan de overkant van de Dijle en bereikbaar via een loopbrug, imposant halfvrijstaand hoekpand dat in kern opklimt tot de 17de eeuw, aangepast werd in de loop van de 18de en 19de eeuw en hersteld werd na beschadigingen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Eertijds bewoond door particulieren, huisvestte de Katholieke Universiteit Leuven er in 1949 de meisjespedagogie Sint-Catharina.

Het gebouw markeert door zijn langgestrekt, twee bouwlagen hoog en elf traveeën breed volume met enkelhuisopstand, afgedekt door een leien mansardedak met ritmische opeenvolging van dakvensters. Aan de Halfmaartstraat flankeert een bijkomende toegangspoort, te dateren in de tweede helft van de 18de eeuw en in een latere fase overbouwd, de twee traveeën tellende zijgevel. De verankerde gevels, heden met cementbepleistering en wit geschilderd boven een gepikte plint met getraliede keldervensters langs de Dijle, bevatten aangepaste rechthoekige vensters in veelal zichtbare, oorspronkelijke zandstenen negblokkenomlijsting met ingediept profiel aan de dagkanten, deels voorzien van een tweeledige latei, latere arduinen lekdrempels en voorheen volgens oude foto’s beluikt op de twee verdiepingen. De brede rechthoekige ingangspoort in zandstenen omlijsting met gedeeltelijk gecementeerd entablement en een geprofileerde waterlijst dateert uit de 19de eeuw. De begrenzende hoekketting uiterst rechts is sinds 1905 onderbroken voor een nis, door architect Th. Vandormael ontworpen met neogotisch baldakijn en een rechthoekige sokkel met loofwerkdecor, waarop een beeld van de Heilige Katharina is geplaatst. Omlopende, gedichte steigergaten en een sterk overkragende kroonlijst lijnen de gevels af. De linkse zijgevel is gemaskeerd door een leien beschieting. Heden wit geschilderde, aangepaste achtergevel.

Aan de Halfmaartstraat is de toegangspoort gevat in een beschilderde (arduinen?) Lodewijk XV-omlijsting met breed kwarthol profiel met imposten, spiegeldecor, acanthusbladsleutel en rocailles in de zwikken, onder een geprofileerde waterlijst met gestrekte uiteinden. In 1951 en 1957 volgden aan Halfmaartstraat uitbreidingen van de pedagogie volgens plannen van architecten Ch. Poot en F. Delang.