Eertijds door architect P. Langerock (1859-1923) bewoonde, imposante herenwoning op L-vormige plattegrond, die in het eerste kwart van de 19de eeuw in baksteen en zandhoudende kalksteen werd opgetrokken als een breedhuis van zes traveeën en drie verkleinende bouwlagen onder een pannen zadeldak. De ontpleisterde lijstgevel in neoclassicistische stijl wordt gekenmerkt door een risalietvormige, Empire-getinte poorttravee met een steekboogvormige poort in een eenvoudige omlijsting van witte natuursteen die in de neuten voorzien is van gietijzeren voetenschrapers.

Gekoppelde voluutconsoles met pijnappelmotief schragen het bekronend balkon, dat in 1847 voorzien werd van een hardstenen balkonplaat en vermoedelijk later zijn huidige balustrade kreeg. De gevel is voorts sterk horizontaal geleed door de zandkalkstenen plint, de dito cordonlijst en muurband in de tweede bouwlaag, de registers van rechthoekige vensters met natuurstenen lateien, onderdorpels en hoekblokken, de geprofileerde lijst onder de steigergaten en de kroonlijst.

Het pand werd in de jaren 1980 grondig gerenoveerd en aan de tuinzijde grotendeels gesloopt en heropgebouwd. Met uitzondering van de poort werd al het schrijnwerk vernieuwd. Sporen van weggenomen muurankers in de voorgevel wijzen erop dat de oorspronkelijke structuur van moer- en kinderbalken grotendeels verwijderd werd.

Empire-inrijpoort uit het eerste kwart van de 19de eeuw.