Heden Provinciale School voor Moes- en Tuinbouw. In 1551 in opdracht van abt Pieter Was gebouwde wijnpers, ter vervanging van een ouder, vervallen pershuis op de heuvelflank ten noordwesten van de stad waar reeds sinds 1418 aan wijnbouw gedaan werd.

In zogenaamde bak- en zandsteenstijl opgetrokken L-vormig complex van twee bouwlagen onder een tegelpannen zadeldak, met octogonale traptoren en gekenmerkt door trapgevels, een hoge zandkalkstenen plint, speklagen, hoekkettingen, korfboogdeurtjes, en kruis- en kloostervensters in negblokomlijsting.

Het om economische en klimatologische redenen in de loop van de 17de eeuw in onbruik geraakte gebouw werd in 1788 aan de stad verkocht en deed vanaf dan dienst als boerderij. Na grondige restauratie werd het pand in 1913 eigendom van de provincie, die er een school huisvestte.

De wijnpers werd in 1938 als monument beschermd.

Interieur. Oorspronkelijke houten hoofdstructuur (ontpleisterd of afgeloogd), eikenhouten spiltrap, en stenen onderbouw van twee laatgotische haarden op de verdieping. In de 18de eeuw toegevoegde trap naar de opkamer. Historiserende binnenafwerking uit de 20ste eeuw (vermoedelijk vlak na de buitenrestauratie van 1913), met houten binnendeuren, schouwboezem, lambrisering en behangselpapier in imitatie-goudleder.

Voormalige wijnpers van de Sint-Geertruiabdij (heden Provinciale School voor moes- en tuinbouw). De abdij bezat een wijnpers op deze plaats sinds 1418. In 1551 liet de abt P. Was het huidige L-vormige gebouw met traptorentje optrekken.

Typisch voorbeeld van de bak- en zandsteenstijl uit de 16de eeuw. Trapgevels, speklagen, hoekkettingen en kruisramen. Vrij sterk gerestaureerd in de loop van de eerste helft van de 20ste eeuw.