• Ommuurde 17de-eeuwse pastorie in traditionele bak- en zandsteenstijl met pastorietuin van 57 are; pastorietuin in 1912 heraangelegd en uitgerust met een Lourdesgrot.

De pastorie van Rotselaar is een goed bewaard gebouw in traditionele bak- en zandsteenstijl met renaissance-inslag uit het begin van de 17de eeuw. Het betreft een ommuurd pastoriegoed met een twee verdiepingen hoog dubbelhuis met zadeldak, dat op het fronton van de zijhalsgevel 16(2?)1 gedateerd wordt. Zandsteen werd gebruikt voor de plint, de hoekkettingen en speklagen. De fraaie zijhalsgevel met schouderstuk wordt verlevendigd door middel van speklagen en en wordt bekroond met een renaissancistisch getint fronton geschraagd door twee voluten. Het rechthoekig venstertje in de geveltop heeft een vlakke omlijsting met een klein entablement en fronton. De pastorie werd in het verleden verschillende malen verbouwd en heeft vergrote vensters en aangepaste deuren. In tegenstelling tot de meeste pastorieën in de regio is het pastoriegoed niet omgracht. De pastorie is ommuurd en heeft een omheiningsmuur van ijzerzandsteen in groot en regelmatig verband en een geprofileerde inrijpoort met jaartal 1644. Op de Primitieve kadasterkaart (1820) beslaan de eigendommen rond de pastorie iets meer dan 57 are. Het grootste van de vier tuinpercelen (nr. 738) ligt buiten de ommuring. Het hoofdgebouw heeft op dat moment nog een L-vormig grondplan en tegen de oostelijke tuinmuur zijn twee bijgebouwtjes opgesteld. De afbraak van de bijgebouwen wordt geregistreerd in 1878 – achteraf zullen ze door nieuwe worden vervangen –, die van de dwarsvleugel van de pastorie in 1912.

Uit de periode vlak vóór de Eerste Wereldoorlog dateren waarschijnlijk ook de Lourdesgrot in de noordwesthoek van de tuin en de huidige beplantingen in die omgeving – vijf bomen met stamomtrekken tussen 200 centimeter en 250 centimeter: twee zilverlinden (Tilia tomentosa), bruine beuk (Fagus sylvatica 'Atropunicea'), rode en witte paardenkastanje (Aesculus x carnea, Aesculus hippocastanum). Het grootste gedeelte van de tuin wordt momenteel ingenomen door gazon; een rozenperkje rond een heiligenbeeld vormt zowat de enige stoffering. Dit gazon wordt bovendien doorsneden door een brede dolomietweg, die naar een 'carport' leidt en waarvan een pad aftakt naar de grot. Oude foto's suggereren een veel dichtere beplanting.