Traditioneel diephuis op de hoek van Lange Koepoortstraat en Zwartzustersstraat, dat in kern minstens opklimt tot de eerste helft van de 17de eeuw. Het pand had oorspronkelijk vermoedelijk een trapgevel, de tweeledige geveltop geopend door een drielicht met rondboogluik, die in de vroege 19de eeuw (vóór 1843) was herleid tot een puntgevel. Ook de aanpassing van de vensters en een vandaag verdwenen neoclassicistische deuromlijsting in de tweede travee, dateren uit deze periode. Graanhandelaar M. Stoffels, wiens echtgenote hier een winkel in ‘nouveautés’ uitbaatte, liet het gebouw in 1873 door de architect Joseph Antoine Hompus verbouwen. De werken bestonden uit het aanbrengen van een klassieke, houten winkelpui met middenportaal in de voorgevel, twee vitrines en vier bovenvensters in de tot dan blinde zijgevel, en een houten kroonlijst op klossen. Vermoedelijk werd de geveltop bij deze ingreep gesloopt. In 1889 liet Stoffels-Spruyt een drieledig winkelraam aanbrengen in de zijgevel.

Hoekpand van vier bij drie traveeën en drie bouwlagen onder een afgesnuit zadeldak (leien). De gecementeerde lijstgevels zijn opgetrokken in bak- en zandsteenbouw, verankerd door smeedijzeren muurankers met gekrulde spie. De bovenbouw van de voorgevel is opgebouwd uit registers van rechthoekige vensters op cordonvormende lekdrempels. Het betreft vùoór 1843 aangepaste, gekoppelde kruiskozijnen, waarvan de kwarthol geprofileerde posten uit zandsteen recent werden blootgelegd. Rechthoekige bovenvensters met lekdrempels uit 1873 in de zijgevel. Vandaag is de pui verbouwd en het klassieke hoofdgestel vervangen door een nieuwe kroonlijst.

Het aanpalende Zwartzustersstraat 48 vormt minstens sinds de vroege 19de eeuw één geheel met het hoekhuis, hoewel de vloerniveaus oorspronkelijk niet overeen kwamen. Het betreft in kern een traditionele constructie in bak- en zandsteenbouw van oorspronkelijk vier traveeën en twee bouwlagen onder een zadeldak (nok parallel aan de Zwartzustersstraat) met twee getrapte dakvensters, die eveneens minstens opklimt tot de eerste helft van de 17de eeuw. In 1839 liet J.B. Breard het register van kruis- en kloosterkozijnen op de eerste verdieping aanpassen tot rechthoekige vensters met lekdrempels, wat eerder al was gebeurd op de begane grond. Samen met de verbouwing van het hoekhuis in 1873, kreeg het pand een deuropening in de tweede travee, en een houten kroonlijst op klossen, een ingreep waarbij vermoedelijk de dakvensters verdwenen. Later werden de vloerniveaus op gelijke hoogte gebracht met het hoekhuis, en een tweede verdieping toegevoegd, maar van deze verbouwing is het bouwdossier niet teruggevonden.

Op de hoek een beeld van Onze-Lieve-Vrouw van de Rozenkrans, waarvan de oorsprong noch de maker gekend zijn. De gekroonde Madonna draagt het kind op de linkerarm en de scepter in de rechterhand, en wordt bekroond door een stralenkrans met gevleugelde engelenkopjes. De sokkel heeft de vorm van een Ionisch kapiteel met eierlijst en gevleugelde engelenkopjes, het halfronde metalen baldakijn is versierd met sterren; smeedijzeren lichtarm met lantaarn. Het natuurstenen beeld met een monochroom geschilderde afwerking, de sokkel en het baldakijn werden in 2012-2013 gerestaureerd door Markus Oudejans.

Hoekhuis van vier + drie traveeën en drie bouwlagen onder afgewolfd zadeldak (Vlaamse pannen), in kern opklimmend tot de eerste helft van de 17de eeuw. Bepleisterde en beschilderde lijstgevels met behouden muurankers; voorgevel met gekoppelde rechthoekige vensters, aangepast in de loop van de 19de eeuw. Vormde waarschijnlijk oorspronkelijk eenheid met Zwartzustersstraat nummer 48 zie doorlopende bedaking en registers.

Onze-Lieve-Vrouw van de Rozenkrans in afgeschuinde hoeknis van de tweede bouwlaag, onder rond baldakijn en op sokkel versierd met engelenkoppen.