Neoclassicistische breedhuis genaamd "Twee Honden aen een been" en “Corenblomme”, mogelijk in oorsprong twee gekoppelde woningen, van zes traveeën en twee en een halve bouwlaag onder een zadeldak (nok parallel aan de straat, pannen) met aandaken, uit de vroege 19de eeuw. Het pand maakt deel uit van de huizenrij die tegen het noordkoor van de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal aanleunt. Omstreeks 1553-1554 werden hier door de kerkmeesters de eerste huisjes opgetrokken.

Oorspronkelijk bepleisterde en beschilderde, recent gedecapeerde lijstgevel uit baksteenmetselwerk. Registers van rechthoekige vensters op cordonvormende lekdrempels uit blauwe hardsteen. Een klassiek hoofdgestel met een cordon en geprofileerde daklijst waarop een vernieuwde goot, vormt de gevelbeëindiging. De pui is volledig verbouwd; uit een bouwdossier voor de inbreng van een winkelraam in 1848, valt af te leiden dat de inkomdeur met gestrekte waterlijst van het linker pand zich oorspronkelijk in de tweede travee bevond.

Samen met deel van nummer 4, voormalig huis de Witte Roos. Neoclassicistisch breedhuis van zes traveeën en twee en een halve verdieping onder zadeldak (Vlaamse pannen).

Bepleisterde en beschilderde lijstgevel uit de eerste helft van de 19de eeuw, horizontaal gemarkeerd door doorlopende lekdrempels, kordon en daklijst. Rechthoekige vensters.

Storend verbouwde begane grond die gevel in twee partijen verdeelt.