Neogotisch gebouw uit midden 19de eeuw; de veelhoekige bakstenen apsis dateert evenwel uit de laatste jaren van de 18de eeuw en behoort tot een uiterst vereenvoudigd classicisme.

Mobilair. In het koor, grote doeken van P.J. Verhaghen (tweede helft 18de eeuw); barokke zijaltaren (17de eeuw), Louis XV-altaar (achter in de noordzijbeuk), doopvont op de voet gedagtekend 1724;

In het portaal, rechts, grafstenen van C. van Paussel (+ 1556) en M. Van Heylinghen (+ 15.2); links van Ch. de Pleines (+ 1689) en van zijn twee echtgenoten Catharina Eduwars (+ 1681) en Th. Dansaert(?); in de vloer grafzerken van de familie van Hamme (1736, 1737 en 1740).

Het orgel en positief (in de doksaalbalustrade) vormen samen een monumentaal geheel dat uit de 18de eeuw stamt. De auteur en het bouwjaar van het oorspronkelijk instrument zijn niet bekend. In 1850 vond een transformatie plaats door Th. Smet uit Duffel, in de tweede helft van de 19de eeuw door J. Merklin uit Brussel en circa 1963 vond een grondige vernieuwing met onder andere een elektrificatie plaats door G. D'Hondt uit Herselt. Het instrument zelf is dus minder homogeen gebleven, maar bevat nog voldoende historische elementen zoals oud pijpwerk. Van de 18de-eeuwse kast is de voet weggezaagd en de rugwand verdwenen, waarna ze in de hoogte is gebracht. In de balustrade bevindt zich nog een positieffront dat vroeger met de hoofdwerkkast verbonden was.