is aangeduid als vastgesteld bouwkundig erfgoed Hoeve Arendsnest
Deze vaststelling is geldig sinds
omvat de aanduiding als beschermd monument Hoeve Arendsnest
Deze bescherming is geldig sinds
is deel van de aanduiding als beschermd stads- of dorpsgezicht, intrinsiek Kapittelhuis en Hoeve Arendsnest met omgeving
Deze bescherming is geldig sinds
is aangeduid als vastgesteld bouwkundig erfgoed Boerenburgerhuis en aanpalende hoeve
Deze vaststelling was geldig van tot
is deel van de aanduiding als beschermd stads- of dorpsgezicht, intrinsiek Kapittelhuis en Hoeve Arendsnest met omgeving
Deze bescherming was geldig van tot
Boerenburgerhuis uit de 18de eeuw met aanpalende hoeve. Twee verdiepingen hoge woonvleugel met een gebogen wolfsdak; voorgevel met bekleding van zandsteen in regelmatig verband; rechthoekige vensters (één verbouwd tot tweede voordeur). Het hoofdelement van deze sobere, reeds classicistisch getinte gevel is het weinig uitstekend risaliet: rondbooginrijpoort ingeschreven in een portiek met medaillons in de zwikken; boven de puilijst, rechthoekig venster, geflankeerd door pilasters en bekroond met een hoofdgestel; klein fronton met laatbarokke-inslag, doorbroken met een oculus en opgesmukt met siervazen.
De inrijpoort verleent toegang tot het binnenhof waarop de hoevegebouwen uit 17de en 18de eeuw uitzien. Pachterswoning en stallen in traditionele bak- en zandsteenstijl (17de eeuw); kruisvensters en rondboogdeuren al dan niet voorzien van geprofileerde waterlijsten. Tot de 18de eeuw behoren: de achtergevel van de herenwoning, opgetrokken uit baksteen met gebruik van zandsteen voor de regelmatige hoekstenen en de rechthoekige vensteromlijstingen; deurstijlen en latei uit laatstgenoemd materiaal, eveneens naar classicistische wijze versierd en het portiekthema der poort op kleinere schaal toepassend; de van 17(3)4 daterende schuur voorzien van typische hoekkettingen, korfboogdeur en gebogen zadeldak met wolfseinden; het aanpalend poortgebouw met korfbooginrijpoort verrijkt met een uitgewerkte sluitsteen (duifmotief).
Dit merkwaardig ensemble (ook het interieur), bleef haast volledig ongedeerd bewaard tot circa 1957; voor het verbreden van de Walestraat werd een gedeelte van de zijvleugel gesloopt en het overgebleven deel innerlijk volledig vernieuwd.
Bron: GENICOT L.F., VAN AERSCHOT S., DE CROMBRUGGHE A., SANSEN H. & VANHOVE J. 1971: Inventaris van het cultuurbezit in Vlaanderen, Architectuur, Provincie Brabant, Arrondissement Leuven, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen 1, Luik.
Auteurs: Genicot, Luc; Van Aerschot, Suzanne; de Crombrugghe, Anne; Sansen, Hadewych; Vanhove, Jacqueline
Datum:
De tekst wordt ter beschikking gesteld door: Agentschap Onroerend Erfgoed (AOE)