Samen met rechts aanpalende nummer 5 overblijvend deel van het voormalig kwartier van de prior en de procureur van het kartuizerklooster zogenaamd "Sint-Maartens-Bos". Volgens plannen (onder meer van 1784 door P. Capeau) vroeger met L-vormige aanleg doch dwarsvleugel naast nummer 11 verdwenen.

Enkelhuis van twee traveeën, lager dan nummer 5. Meerdere bouwsporen wijzen op een aanvankelijk bij nummer 5 aansluitend kloostergebouw uit dezelfde bouwperiode: zie doorlopend metselwerk van achtergevel in bak- en zandsteenbouw doch met aangepaste en gedichte muuropeningen met negblokken. Naar verluidt volgens overlevering na brand deels herbouwd met recuperatie van zandsteen in voorgevel; voordeur met zandstenen latei en geometriserende ijzeren roedeverdeling in het bovenlicht. In de 20ste eeuw herhaaldelijk uitgebreid opzij en binnenin sterk aangepast, evenals de meerdelige overwelfde kelder. Recente interieuraanpassingen nog aan de gang.

Ten zuiden, op het smalle voorerf en tegen de perceelgrens, bijbehorende stallen; deel onder pannen zadeldak opklimmend tot de 19de eeuw.

Ten westen, bijbehorende hoogstamboomgaard deels begrensd door bakstenen muur palend aan achtererf van nummer 13. Noordelijke grensmuur, behalve westelijk deel (zie verschillend metselwerk), overblijfsel van noordelijke vleugel van grote kloostergang van de priorij van Sint-Maartens-Bos, wellicht minstens uit eerste helft 17de eeuw; volgens voorstelling in Sanderus' Flandria Illustrata noordelijke pandgang met vijf aparte celhuisjes waarvan vier al in 1784 verdwenen waren. Huidige tuinmuur vertoont aan noordzijde repetitieve sporen van gedichte muuropeningen met zandstenen negblokken elk naast een maziergat, één links vergezeld van zwartgeglazuurd kruis. Westelijke muur overblijvend deel van ommuring klooster, eindigend op halfrond bakstenen metselwerk van hoektorentje waarin nog een zandstenen spievenstertje; toegangsdeur met houten latei.