Lagere meisjesschool van de Sint-Paulusparochie, opgetrokken naar een ontwerp door de architect Frans Stuyck uit 1906, en voltooid in 1907. Ed. Coppens, pastoor van Sint-Paulus, trad op als bouwheer. De school die in 1879 werd opgericht, betrok eerder lokalen in de Potagiepoort, onderdeel van het dominicanenklooster. Het schoolgebouw werd gerenoveerd wooncomplex naar een ontwerp uit 1988.

Het gebouw in eclectische stijl behoort tot de latere realisaties van Frans Stuyck, die omstreeks 1875 debuteerde, en zijn carrière kort na de Eerste Wereldoorlog afsloot. Veeleer conventioneel van aard, volgt zijn oeuvre in gematigde vorm de heersende stijlstromingen.

Gebouw van zes traveeën en drie bouwlagen onder een plat dak. De lijstgevel heeft een parement uit geel baksteenmetselwerk in kruisverband, geaccentueerd door grijze baksteen voor muurbanden in het verlengde van de hardstenen lekdrempels. Van blauwe hardsteen is eveneens gebruik gemaakt voor de afgeschuinde sokkel waarin getraliede keldermonden, en voor de gevelsteen boven het portaal in de voorlaatste travee. Deze draagt de inscriptie: “PAROCHIALE MEISJES SCHOOL/ SINT PAULUS/ 1907”. Verticaal geritmeerd door rechthoekige spaarvelden en lisenen in kolossale orde, is de opstand opgebouwd uit registers van rechthoekige vensters, overspannen door ijzeren I-balken met rozetten. De nis met heiligenbeeld die in de bouwplannen de middenas accentueert, werd niet uitgevoerd. Een houten kroonlijst op klossen vormt de gevelbeëindiging. Vernieuwd schrijnwerk.

Gele bakstenen lijstgevel van zes traveeën en drie bouwlagen, 1907 gedateerd op gevelsteen. Verticaal geritmeerd door lisenen, vertrekkend op de arduinen plint en onderling verbonden onder de kroonlijst, laatstgenoemde met klossen.

Brede rechthoekige muuropeningen met arduinen lekdrempel; onder ijzeren I-balk waarvan de bevestigingsbouten als rozetten werden uitgewerkt.