Gelegen langs de provinciebaan N369 Ieper-Diksmuide, ten noordoosten van Steenstrate, vlakbij de Stampkotstraat. 

Historische achtergrond

Op hoeve 'Stampkot' was van oudsher een windmolen aanwezig, die in 1892 vervangen werd door een stoommaalderij (met oliemolen). De Duitse legerleiding had zich op 22 april 1915 op de hoeve 'Stampkot' verschansd om de effecten van hun eerste gasaanval te kunnen bekijken. Op het moment dat het gas gelost werd, was daar het opperbevel van het IV. Duitse leger aanwezig, waaronder aartshertog Albrecht von Württemberg. Eenmaal het gas gelost was en zich richting Franse troepen verspreidde, vernietigde een zware 'Minenwerfer', die opgesteld stond op het erf van het 'Stampkot' alle huizen rond Steenstratebrug, waarop de Fransen zich terugtrokken. Het 'Stampkot' werd tijdens de oorlog uitgebouwd tot een heus steunpunt, waarvan de brokstukken na de oorlog gebruikt werden voor het gedenkteken voor de gebroeders Van Raemdonck en Fiévez.

De gasaanval van 22 april 1915 was het begin van wat de 'Tweede Slag om Ieper' zou worden. Toen de 'Eerste Slag om Ieper' gestreden was (18 oktober – 22 november 1914) hadden de Duitse troepen zich op de hoger gelegen gebieden in een wijde boog omheen Ieper ingegraven. Na de eerste oorlogswinter wilde de Duitse legerleiding de patstelling doorbreken door de inzet met een nieuw wapen: stikgas. Zowel op het oostelijke als op het noordelijke deel van de Ieperboog werden cilinders met chloorgas ingegraven door de 'Stinkpioniere', dit zijn speciaal opgeleide Duitse genietroepen. Op 22 april 1915, om 17.00u, toen de wind uit het N kwam, werden de ventieltjes van zo'n 5000 cilinders opengezet tussen Schreyboom (halfweg tussen Langemark en Poelkapelle) en Steenstrate. De beschaving maakte voor het eerst kennis met chemische oorlogvoering…

De frontbezetting aan geallieerde zijde zag er vóór de gasaanval als volgt uit: ten noorden van de brug van Steenstrate lag de Belgische 6de legerdivisie langs de westelijke kanaaloever. Tussen Steenstrate tot ten noorden van Langemark lag de 87ste Franse Territoriale Divisie (die bestond uit oudere reserve-soldaten, de zogenaamde 'Pépères'); aansluitend tot aan de Brugseweg ten Z van Poelkapelle lag de 45ste Algerijnse Divisie (ook wel 'les Joyeux' genoemd). Vanaf de Brugseweg lag de Canadese 1ste Divisie tot aan 's Graventafels, waar Britse divisies (respectievelijk 28ste, 27ste en 5de Divisie) het front overnamen.

Tegenover deze eenheden lagen de Duitse troepen, die veel sterker in getale waren: tegenover de Belgen lag de 45ste Reserve Divisie; tegenover de 2 Franse divisies lagen de 46ste, 52ste en 51ste Reserve Divisie, met de 4de Marinebrigade in reserve; tegenover de Canadezen lagen de 2de Reserve Ersatz Brigade en de 38ste Landwehr Brigade, met de 37ste Landwehr Brigade in reserve. Tegenover de Britten tenslotte lagen resp. de 53ste en 54ste Reserve Divisies, de 39ste en 30ste Infanteriedivisies en de 3de Beierse Divisie.

Vooral de 2 Franse divisies zouden de gaswolk over zich heen krijgen. Velen stikten in de eerste lijn, anderen vluchtten in paniek weg. De chaos was compleet.

Beschermd met 'Riechpäkchen' tegen het chloorgas trokken de Duitsers 15 minuten na het loslaten van het gas ten aanval. Ze trokken op tot de hoogte van Pilkem en het bos ten zuidwesten van Sint-Juliaan ('Kitchener's Wood'). Op enkele uren tijd was een kilometerslange bres geslagen in de geallieerde verdediging. Die avond groeven de Duitse troepen zich echter in, wat tactisch gezien een kapitale fout zou betekenen, althans vanuit Duits standpunt: Ieper lag die avond namelijk voor het grijpen…

Na de gasaanval zou hevig gevochten worden in de omgeving van Steenstrate. De Belgische grenadiers, die zich de 22ste april om 17.00u ten noorden van Steenstratebrug bevonden, waren vreemd genoeg gespaard gebleven van de giftige gaswolk. Deze grenadiers poogden er met mitrailleursvuur, een 'winkelhaak'-opstelling en met de steun van niet-gevluchte Franse troepen, de Duitse aanvallen ter hoogte van Steenstrate tegen te houden. Niettemin slaagden de Duitsers erin het Kanaal Ieper-Ijzer over te steken. De 24ste april slaagden de Duitsers erin het gehucht Lizerne te veroveren en door te stoten richting Zuidschote. De Belgen werden nu in hun flank bedreigd, temeer de Duitsers opnieuw chloorgas inzetten. Uiteindelijk zouden Franse troepen, met de hulp van Belgische artillerie, erin slagen het gehucht Lizerne te heroveren op 27 april. Midden mei werden de Duitsers over het Kanaal teruggedreven.

Bij de gevechten rond Steenstratebrug waren naast diverse Franse eenheden (onder meer 87 D.I.T., 45 D.I.T., 153 D.I.) Belgische grenadiers, karabiniers en manschappen van het 3de en 4de linieregiment betrokken.

Rechts, bij Sint-Juliaan, waren het de Canadezen die op hun flank de aanvallende Duitsers het hoofd moesten bieden. Weldra werden ze bijgestaan door haastig bijgehaalde troepen: de Indische Lahoredivisie, Britse bataljons die in reserve van het front bij Ieper lagen (Geddes Brigade), een Marokkaanse brigade, de eerste Britse territoriale divisie (50th Northumbrian), de beroepssoldaten van de 4de divisie en de elitetroepen uit de 3de cavaleriedivisie. De gevechten zouden ruim een maand duren. Meter na meter rukten de Duitsers op over de Pilkem Ridge en door Kitchener's Wood, richting Wieltje. Daardoor kwam de rest van de grote boog in het noordoosten en oosten van de Ieperboog in gevaar ('s Graventafel, Zonnebeke, Polygoonbos) in gevaar en op 5 mei 1915 strategisch ontruimd. Op Mauser Ridge (ten Z van Pilkem) en bij Mouse Trap Farm (ter hoogte van waar nu de autoweg stopt) werden nog verschillende aanvallen ingezet tot de slag ophield op het einde van de zeer bloedige 24ste mei 1915.

Beschrijving

Hoeve met losse, bakstenen bestanddelen onder zadeldak (mechanische pannen), uit jaren 1920, opgesteld rond verhard erf. Tegen de zijgevel van de hoevegebouwen, te zien vanaf de N369, staan nog steeds molenstenen, afkomstig van de oude molen.

"'t Stampkot", zie gevelsteen boven deur. Benaming verwijzend naar voormalige olieslagmolen aan Stampkotstraat, vanwaar straatnaam. Aanduiding van molen aldaar op kaarten van Ferraris (1770-1777) en Vandermaelen (1840-1845). Heden, hoeve met losse, bakstenen bestanddelen onder zadeldak (mechanische pannen), uit jaren 1920, opgesteld rond verhard erf; ligging aan kruispunt Diksmuidseweg-Stampkotstraat, met erftoegang aan kruising.

Boerenburgerhuis, palend aan Diksmuidseweg. Breedhuis met links risaliet van drie traveeën en twee bouwlagen - uitlopend op tuitgevel met aandak en muurvlechtingen - en twee rechter traveeën van één bouwlaag onder haakse zadeldaken. Aflijnend baksteenfries rechts. Rechthoekige muuropeningen verdiept in gedrukte korfboogomlijsting. Achterliggende stal- (nok haaks op huis) en schuurvleugel (nok parallel aan het huis); korfboogpoorten bij laatst genoemde.

Evenwijdig aan Stampkotstraat: bedrijfsgebouwtje van vier traveeën en één bouwlaag onder zadeldak. Zijtuitgevels voorzien van aandak en muurvlechtingen: vooral getoogde muuropeningen onder strekse latei onder meer poort. Schuifplank opgehangen aan luifel op schoorstukken, boven zolderdeur. Lange gevels geritmeerd door spaarvelden en lisenen. Molenstenen, afkomstig van oude molen, aanleunend tegen voorgevel.