Vroegere molenaarswoning- en hoeve van de Waeremolen, aan de overzijde van de straat. In 1913 verdeelde molenaar Vandamme de eigendom tussen zijn twee zonen: de ene kreeg de hoeve, de andere de molen waarnaast een nieuw huis gebouwd werd. Het betreft een witgekalkte hoeve van het langgestrekte type, met ommuurd voortuintje. Bij de 18de-eeuwse woning sluit een stalgedeelte uit de eerste helft van de 19de eeuw aan. Het bakhuis achter de woning is "1823" gedateerd.

De molenaarswoning is reeds aangeduid op de Ferrariskaart (1771-1778) en klimt dus zeker op tot de 18de eeuw. De woning van één opkamertravee + vijf traveeën en anderhalve bouwlaag is gevat onder een zadeldak. De rechthoekige muuropeningen zijn ingevuld met bewaard houtwerk: onder meer ramen met kruisindeling en luiken en een voordeur met kenmerkend rond smeedijzeren hekwerk.

Rechts van de woning sluit het stalgedeelte onder een lager zadeldak (rode Vlaamse pannen) aan. De stallen zijn reeds aangeduid op de Atlas der Buurtwegen (rond 1843) en dateren dus uit de eerste helft van de 19de eeuw. De straatgevel is opengewerkt door een getoogde staldeur (tweeledige houten staldeur) en -venstertje. De weide voor de stallen is aan de straatzijde afgesloten met ijzeren hekken tussen gecementeerde bakstenen pijlers.

Achter de woning ligt een bakhuis onder pannen zadeldak (nok haaks op de woning). Het is "1823" gedateerd en reeds aangeduid op de genoemde atlas.