Romp van een stenen stellingmolen, opgetrokken in 1804. De molen werd aanvankelijk gebruikt als koren- en oliemolen, later uitsluitend als korenmolen. In 1866 werd er een stoommachine geplaatst. De vlakbij gelegen molenaarswoning zou uit het begin van de 20ste eeuw dateren.

De molen werd opgetrokken in 1804: dit jaartal was naar verluidt vroeger te lezen op een nu verdwenen balk. De molen staat onder meer aangeduid in de Atlas der Buurtwegen (rond 1844), op de topografische kaart van Vandermaelen (rond 1850) en op de kadastrale kaart van P.C. Popp (rond 1860).

In 1866 werd er een stoommachine geplaatst. De houten kap met gevlucht is in 1920 afgewaaid. In de molenromp werd een mechanische maalderij ingericht, waarmee tot rond 1950 werd gewerkt. De conische bakstenen molenromp vertoont nog vage sporen van witte gevelbeschildering. Op de verschillende verdiepingen bevinden zich typische hoge en smalle rondboogvensters. Op het gelijkvloers is er een rechthoekige inrijpoort. In de molenromp is er vrijwel geen binnenwerk meer aanwezig.

Naast de molen staat het voormalige molenaarshuis, volgens het kadasterarchief daterend uit het begin van de 20ste eeuw. In 1913 zou het huis door molenaar L. De Meulemeester, eigenaars sinds 1903, vergroot zijn tot zijn huidige vorm.

Het eenvoudige vrijstaande huis, ingeplant achter een klein voortuintje en met de voorgevel naar de straat gericht, telt vijf traveeën en één bouwlaag onder een zadeldak met pannen. De verankerde beraapte gevel op gecementeerde plint vertoont een dubbelhuisopstand met rechthoekige vensters in een omlijsting van gewitte bepleisterde platte banden en met witte persiennes. De eenvoudige bakstenen achtergevel is witgeschilderd.