Vissershuisje zogenaamd "Majutte" (zie uithangbord en opschrift op zijgevel).
Naam afkomstig van Pe Majutte, vissersbijnaam van de familie Debruyne. Het huisje wordt bewoond door verschillende generaties van zijn familie. De laatste visser die er woont is Jan Majutte (°1874). Het huisje wordt in 1882 beschreven door Emile Verhaeren. In 1977 koopt de Blankenbergse familie Vandamme-Strobbe het huisje van de familie Franchomme uit Brussel. Zij restaureren het huisje en openen er een restaurant. Sinds 2000 is het een privé-woonst.
Laag gebouw van twee traveeën en één bouwlaag, vermoedelijk opgebouwd op het einde van de 18de eeuw. Topgevel met muuranker "9", witgekalkte baksteenbouw op gepekte plint onder een zadeldak (Vlaamse pannen, nok parallel aan de straat). Rechthoekige muuropeningen, in de top gevat in een rondboog. Groen- en witgeschilderd houtwerk met kleine roedeverdeling, houten luikjes. Onderdorpel bestaande uit groengeschilderde aardewerken tegels. Boogvormige opgeklampte houten deur, bestaande uit een boven- en onderdeur. Binnenkoer met toilet, nis met Mariabeeldje (origineel gestolen in 1965) tegen de achterste muur. Vroeger bidplaats van vissersvrouwen.
Interieur. Gelijkvloers bestaande uit witgekalkte gang met rode aardewerken tegelvloer die naar de binnenkoer loopt, woonkamer en keuken. Woonkamer gedomineerd door grote haard met Delftse tegels van verschillende oorsprong in de schouwmantel en de haardvloer. Merkwaardige spreuk "Maeghere Cuecken en Herten Blye" aangebracht in de schouwmantel, houten schouwbalk. Rode aardewerken tegelvloer, witgekalkte muren, plafond met moer- en kinderbalken. Keuken met kleinere haard, eveneens met Delftse tegels in schouwmantel en haardvloer. Houten schouwbalk met in het midden een cherubijntje. Vloer in blauwe hardsteen, plafond met moer- en kinderbalken, één van de moerbalken is een plank van een schuit. Houten trap, afsluitbaar met houten luik. Verdieping met witgekalkte muren en plankenvloer. Intact gebinte bestaande uit olm, eik en sparrenhout. Het hout is afvalhout van de schuiten. De dakhelling wordt driemaal gewijzigd, zichtbare sporen van de vergroting in het metselwerk en het gebinte.
Archief Ruimtelijke Ordening, Huisvesting en Monumentenzorg West-Vlaanderen, Afdeling Monumenten en Landschappen, Brugge, nummer W/00048 en W/00796.
Huisje van Majutte krijgt nieuwe bestemming, in: Info Blankenberge, (1984), p. 23.
Bron: HOOFT E. & VANNESTE P. met medewerking van DE LEEUW S. & MISSIAEN H. 2003: Inventaris van het bouwkundig erfgoed, Provincie West-Vlaanderen, Gemeente Blankenberge, Deelgemeente Uitkerke, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen WVL2, onuitgegeven werkdocumenten. Auteurs: Vanneste, Pol; Hooft, Elise Datum: De tekst wordt ter beschikking gesteld door: Agentschap Onroerend Erfgoed (AOE)
Aanvullende informatie
De huidige eigenaar gaf er opnieuw een horecafunctie aan (2015). De Breydelstraat werd tot 1900 bijna uitsluitend door vissers bewoond. In de keuken bevindt zich nog een gemetselde pekelput onder een eiken deksel.
Informatie verkregen van de eigenaar Peter Gadeyne (7 januari 2016).
In de eerste week van januari voeren we aanpassingen door voor de gemeentefusies van 1 januari 2025. De toepassing kan tijdelijk offline zijn of onvolledige zoekresultaten tonen. Vanaf maandag 6 januari is alles weer volledig beschikbaar.
