Samenstel van twee traditionele panden op de hoek van Reyndersstraat en Leeuwenstraat, die in kern minstens opklimmen tot de 17de eeuw. Het hoekpand, oorspronkelijk vermoedelijk met een trapgevel, werd omstreeks 1800 in laatclassicistische stijl aangepast. De nieuwe, bepleisterde en beschilderde lijstgevel was opgebouwd uit een winkelpui met twee rondboogportalen, en hardstenen vensterregisters in verkleinende ordonnantie. Het aanpalende breedhuis in de Leeuwenstraat onderscheidde zich door een breed, getrapt dakvenster. In 1868 liet de heer P.H. Maes de pui en de ordonnantie van de zijgevel aanpassen. De architect Joannes Franciscus Philippart verhoogde in 1889 de vensters van de tweede verdieping, opende bijkomende vensters op de tweede verdieping van de zijgevel, en verving de bedaking en het dakvenster door een mansardedak met een houten kroonlijst en dakkapellen bekroond door een driehoekig fronton.

In opdracht van Johan Segers, uitbater van restaurant “Het Fornuis”, reconstrueerde de architect Wim Mortelmans in 1975 de pui in pseudo-traditionele stijl. Hij tekende in 1978-1979 ook het ontwerp voor de reconstructie van de bovenbouw met een getrapte geveltop en dakvensters. De verankering en de laatclassicistische vensterregisters bleven behouden.

Diephuis van vier bij vijf traveeën en drie bouwlagen onder een zadeldak (nok loodrecht op de Reyndersstraat, pannen), met een knik in de zijgevel. Opstanden in bak- en natuursteen met sokkel, speklagen, kruiskozijnen en twee rondboogdeuren onder een ovaal bovenlicht, verankerd door smeedijzeren muurankers. Van de laatclassicistische opstand resten de twee hardstenen registers van rechthoekige kozijnen met geprofileerde dagkanten, en op de eerste verdieping behouden ontlastingsbogen; de kozijnen van de tweede verdieping werden in 1889 verhoogd. De gereconstrueerde, tweeledige geveltop van elf treden met overhoeks topstuk, wordt geopend door een drielicht en een luikgat. In de zijgevel wordt de daklijst boven steigergaten onderbroken door twee getrapte dakvensters.