Traditioneel diephuis van twee traveeën en oorspronkelijk drie bouwlagen uit de tweede helft van de 16de of de eerste helft van de 17de eeuw. Het pand werd in de eerste helft van de 19de eeuw tot vier bouwlagen verhoogd en in neoclassicistische stijl aangepast met een lijstgevel. In 1941 liet de handelaar Eduard Milpas (°Antwerpen, 1893) de pseudo-traditionele winkelpui aanbrengen naar een ontwerp door de architect Henri Jespers. Bij deze ingreep werd de bovenbouw door de aannemer Louis De Becker zonder bouwvergunning gedecapeerd. In plaats van het van rechtswege opgelegde herstel in oorspronkelijke staat, stuurde het stadsbestuur bij Milpas aan op een volwaardige restauratie van de gevel. Daarop tekende de architect Frank Blockx in 1942 de plannen voor een reconstructie van de kruiskozijnen en een getrapte geveltop met een drielicht, overhoekse fialen en een topstuk. Het project kreeg een bouwvergunning van de Stad Antwerpen, maar werd geweigerd door het Commissariaat-Generaal voor 's Lands Wederopbouw, wegens de wettelijke beperking op bouwprojecten tot een maximaal bedrag van 10.000 Belgische frank. Het vroegere zadeldak is later vervangen door een plat dak.

Uit de gedecapeerde lijstgevel, voorheen bepleisterd en beschilderd, vallen de verschillende bouwfasen af te leiden. De eerste verdieping is opgetrokken uit zandsteen, de tweede verdieping in bak- en zandsteenbouw met speklagen en kwarthol geprofileerde negblokken, verankerd door smeedijzeren muurankers en afgewerkt met steigergaten. Beide worden geopend door aangepaste, rechthoekige vensters, vroegere kruiskozijnen met vernieuwde hardstenen lateien en lekdrempels. De toegevoegde derde verdieping heeft een parement uit baksteenmetselwerk; rechthoekige vensters met hardstenen dorpels. Een klassiek hoofdgestel met een gelede architraaf, een fries en een vernieuwde kroonlijst vormt de gevelbeëindiging. Winkelpui met zijportaal en insteek uit blauwe hardsteen.