Traditioneel diephuis van twee traveeën en vier bouwlagen onder een zadeldak (nok loodrecht op de straat), uit het vierde kwart van de 16de of de eerste helft van de 17de eeuw. Na brand werden de begane grond en eerste verdieping in 1893 herbouwd door de architect Charles Seldenslach, in opdracht van de priester J. Thys. Al eerder in de 19de eeuw was de topgevel aangepast tot een neoclassicistische lijstgevel. Bij de renovatie van het pand in opdracht van William Scott Anthony werd het bak- en zandsteenparement in 1976 gedecapeerd en hersteld, en de geveltop in vereenvoudigde vorm gereconstrueerd, onder leiding van de architect Roger Lemaire.

De puntgevel, in oorsprong wellicht een trapgevel, heeft een parement in bak- en zandsteenbouw met speklagen, verankerd door smeedijzeren muurankers met gekrulde spie. Registers van in de 19de eeuw aangepaste, rechthoekige en haast vierkante bovenvensters met lekdrempels. Het betreft vroegere, gekoppelde kruis- of bolkozijnen, waarvan op de tweede en derde verdieping de kwarthol geprofileerde posten en negblokken, de tweedelige lateien en wigvormige ontlasting bewaard zijn. De tweeledige geveltop wordt in het eerste register geopend door een rechthoekig drielicht met kwartholle posten en negblokken. Zijlichten flankeren het lagere en bredere middenluik, dat zich onderscheidt door een latei op korbelen en een druiplijst. Een rechthoekig luik met kwartholle negblokken en lekdrempel doorbreekt de topgeleding. Verbouwde pui.