Neoclassicistisch winkelhuis op de hoek van Wijngaardbrug en Sint-Katelijnevest, volgens de bouwaanvraag uit 1852 de verbouwing van een traditioneel pand dat in kern opklimt tot de 17de eeuw. Opdrachtgever was de ‘bimbelotier’ Pierre Van Kaldekerken, die in 1851 ook het aanpalende pand had laten bouwen. Uit geen van beide bouwdossiers vallen de ontwerper of aannemer af te leiden. Pierre Van Kaldekerken (Venlo, 1777-?, 1856) had zich in 1800 te Antwerpen gevestigd en huwde er met Joanna Claeskens (Roermond, 1775-Antwerpen, 1845). De zaak werd voortgezet door Gerard Joseph Van Kaldekerken (Venlo, 1834-Antwerpen, 1909), een kleinzoon van zijn broer, die zich in 1857 te Antwerpen vestigde en er in 1863 huwde met Joséphine Lucia De Wolf (°Antwerpen, 1842). Hun jongste zoon Jos. Van Kaldekerken (Antwerpen, 1875-Antwerpen 1932) gehuwd met Elise Eugenie Thérèse Coleaux, liet de huidige pui toevoegen naar een ontwerp door de architect Frans Stuyck uit 1903. Het pand leunt aan tegen de sacristie van de Sint-Carolus Borromeuskerk.

Hoekhuis van drie bij drie traveeën en drie bouwlagen onder een afgesnuit zadeldak (nok loodrecht op de Sint-Katelijnevest, kunstleien). De bepleisterde en beschilderde lijstgevel is op de eerste verdieping zijde Wijngaardbrug verankerd door smeedijzeren muurankers met gekrulde spie. Hieruit valt de traditionele kern in bak- en zandsteenbouw af te leiden. De bovenbouw beantwoordt aan een regelmatig ordonnantieschema, opgebouwd uit registers van rechthoekige vensters met individuele lekdrempels. Deze zijn later gevat in geriemde omlijstingen met onderdorpels, op de eerste verdieping geaccentueerd door cartouchesleutels. Een klassiek hoofdgestel met een gelede architraaf, vlakke fries en een vernieuwde kroonlijst vormt de gevelbeëindiging. Van de oorspronkelijk klassieke, houten winkelpui met zijportaal, pilasters, entablement, art-nouveau-roeden, zijn enkel de structuur en de plint uit blauwe hardsteen bewaard.