Herenhuis in neorococostijl gebouwd in opdracht van de gerechtsdeurwaarder Fr. De Laet, naar een ontwerp door de architecten Daniël Rosseels en Joan Coninck Westenberg uit 1906. Voor de bouw werd het hotel Geelhand-Guyot gesloopt, een traditioneel herenhuis met dubbele trapgevel uit de tweede helft van de 16de of de eerste helft van de 17de eeuw, waarvan de geveltoppen in 1881 door de aannemer Corneille Joseph Kennes waren vervangen door een attiekverdieping. In 1924 liet De Laet op het aanpalende perceel een meergezinswoning optrekken door de architect Ferdinand Truyman.

Daniël Rosseels en Joan Coninck Westenberg waren geassocieerd van 1904 tot 1906. Na het huwelijk van Rosseels met de zus van Coninck Westenberg in 1904, besloten beide beginnende architecten een gezamenlijke praktijk te vestigen in “Het Klaverblad” aan de Cogels-Osylei, de kunstenaarswoning van vader Jaak Rosseels. Toen Coninck Westenberg in 1906 op zijn beurt in het huwelijk trad, associeerde hij zich met de broer van zijn echtgenote, de architect Florent Vaes. Rosseels bouwde vervolgens een zelfstandige carrière uit, maar zou in 1923 op 41-jarige leeftijd overlijden. Het succesvolle architectenbureau Vaes en Westenberg, hield stand tot 1914, waarna beiden tijdens het interbellum hun eigen weg gingen. Tijdens hun drie jaar durende samenwerking lieten Rosseels en Coninck Westenberg zich opmerken met naar stijl uiteenlopende realisaties als het hotel Pieter Rosseels in neo-Vlaamserenaissance-stijl uit 1904 in de Schuttershofstraat, de margarinefabriek Albers Creameries Limited en een drietal burgerhuizen in de wijk Zurenborg in art-nouveaustijl uit 1905, en het hotel De Laet in neorococostijl uit 1906. In 1908 werkten beide architecten op initiatief van Rosseels nog een laatste maal samen voor een woningencomplex in art nouveau op de rotonde van de Bosmanslei. De volgende jaren legden Rosseels en de associés Vaes en Coninck Westenberg zich nog uitsluitend toe op beaux-arts- en cottage-architectuur.

Voorname rijwoning met dubbelhuisopstand van vier traveeën en twee bouwlagen onder een pseudo-mansarde (leien). De lijstgevel onderscheidt zich door een verzorgd parement uit witte natuursteen, vlak gebost op de begane grond, met een geprofileerde plint uit blauwe hardsteen. Asymmetrisch van opzet, en horizontaal geleed door de gekorniste puilijst, legt de compositie de klemtoon op het brede zijrisaliet. Dit laatste is op de bovenverdieping uitgewerkt als een verdiepte frontispice met geblokt, kwarthol beloop, een in- en uitgezwenkt pseudo-fronton eindigend in voluten en een kuifstuk als bekroning. Het steunt op rocailleconsoles, wordt geflankeerd door Ionische pilasters, en geopend door deurvensters met gebogen Franse balkons en smeedijzeren borstweringen. Opvallend rijk gesculpteerd zijn het schelpdecor van het fronton en de balkonconsole in de topgeleding. Verder beantwoordt de opstand aan een regelmatig ordonnantieschema, opgebouwd uit registers van steekboogvensters. Deze hebben op de begane grond geprofileerde dagkanten, en op de bel-etage vlakke omlijstingen met voluten, rocaillesleutel en waterljst, en smeedijzeren borstweringen. De inkomdeur met bovenlicht in de middenas, is gevat in een spiegelboogomlijsting met geprofileerd, kwarthol beloop, een rocaillesleutel en -oren. Een klassiek hoofdgestel met een gekorniste architraaf, panelen in de fries en een houten kroonlijst met tandlijst vormt de gevelbeëindiging; getoogde, houten dakkapellen met klauwstukken en een gebogen waterlijst op gestrekte uiteinden. Het gevernist houten schrijnwerk van de inkomdeur met paneelwerk en de vensters is bewaard.