Neoclassicistische dokterswoning volgens de bouwaanvraag uit 1843 opgetrokken in opdracht van de arts Henri Scha(e)ffer. Uit het bouwdossier vallen ontwerper noch aannemer af te leiden. Scha(e)ffer liet de benedenvensters in 1866 verlagen door de architect Joseph Schadde, en in 1891 uitbreken tot een winkelraam door de architect Louis Wagemans. In opdracht van de heer Van de Velde herstelde de architect Louis De Vooght in 1930 de indeling met vensters.

Rijwoning met enkelhuisopstand van drie traveeën en drie bouwlagen onder een zadeldak (nok parallel aan de straat, pannen). De bepleisterde en beschilderde lijstgevel met schijnvoegen op de begane grond, rust op een plint uit blauwe hardsteen. Door het uitbreken tot winkelraam in 1891 verdwenen de middenpenant (hersteld in 1930) en de uitstraling boven de lateien. Geleed door de puilijst beantwoordt de opstand aan een regelmatig ordonnantieschema, opgebouwd uit verkleinende registers van rechthoekige muuropeningen. De inkomdeur in de rechter travee is vanaf de oorspronkelijke plint gevat in een hardstenen omlijsting met imposten en een gestrekte waterlijst op voluutconsoles. De bovenvensters rusten op individuele, hardstenen lekdrempels, op de eerste verdieping geaccentueerd door geribde voluutconsoles met waaiermotief, op de tweede verdieping door onderdorpels. Een hoofdgestel met een houten kroonlijst op gekoppelde gegroefde voluutconsoles met waaiermotief, waartussen metopen en rozetten, afgelijnd door een cordon, vormt de gevelbeëindiging. De oorspronkelijke houten inkomdeur met paneelwerk, gietijzeren rozetten en handgreep, en het ijzeren traceerwerk met diagonaal patroon van het bovenlicht zijn bewaard, evenals het houten vensterschijnwerk en de smeedijzeren voetschraper.