De schuur wordt niet afgebeeld op historische kaarten, maar kan op basis van gelijkende kenmerken met andere voorbeelden gedateerd worden in de tweede helft van de 18de eeuw. De schuur was een tweebeukige vakwerk- en leembouw van het langsschuurtype met een verhoogde doorrit in een uitgespaard hoektravee. De wanden bestonden uit een bakstenen sokkel en stijl- en regelwerk ingevuld met leem. Het dekbalkgebinte droeg een dakbedekking, oorspronkelijk van riet, later gedeeltelijk vervangen door pannen.

De bouwfysische toestand van de schuur ging achteruit tijdens de eerste helft van de jaren 1980 en omstreeks 1985 verkeerde de schuur in een zeer bouwvallige toestand. Uit briefwisseling van november 1986 blijkt dat de schuur op dat ogenblik volledig verdwenen is. Uit de archiefstukken kan niet opgemaakt worden of de schuur verdween naar aanleiding van een calamiteit (bijvoorbeeld door een storm) of dat de schuur gesloopt werd. Daarbij gingen alle erfgoedkenmerken en -elementen van de schuur verloren.