Ensemble van drie in kern traditionele diephuizen uit de tweede helft van de 16de of de eerste helft van de 17de eeuw, mogelijk van het type van Zwartzustersstraat 9. Oorspronkelijk drie traveeën breed en twee bouwlagen hoog, werden de trapgevels in de loop van de 19de eeuw in laat- of neoclassicistische stijl aangepast tot lijstgevels.

Nummer 3. Rijwoning met enkelhuisopstand van drie traveeën en drie bouwlagen onder een zadeldak (nok parallel aan de straat, pannen). In opdracht van de aannemer J.H Bolsée & Co, paste de aannemer-schrijnwerker A. Luyckx in 1889 het pand tot zijn huidige vorm aan. Het diephuis met tuitgevel, mogelijk een aangepaste trapgevel waarvan de top werd geopend door een middenluik met een latei op korbelen omringd door ronde oculi, werd verhoogd tot drie bouwlagen. Verder kreeg de pui met enkelhuisopstand versmalde muuropeningen. De oorspronkelijk bepleisterde en beschilderde lijstgevel met een plint uit blauwe hardsteen, is vandaag gecementeerd, met verlies van het stucdecor. Regelmatig van opzet, is de opstand opgebouwd uit verkleinende registers van rechthoekige vensters met individuele lekdrempels, en oorspronkelijk onderdorpels op de bovenverdiepingen. Van het klassieke hoofdgestel rest enkel de houten kroonlijst op klossen. Houten inkomdeur met siersmeedwerk. Achtergevel: behalve enkele muurankers vertoont de bakstenen achtergevel geen sporen van de oude kern.

Nummer 5. Rijwoning van drie traveeën en drie bouwlagen onder een schilddak (nok loodrecht op de straat, pannen). J.A. Devries, later voorzitter van de Kerkfabriek van Sint-Paulus, liet in 1848 het pand aanpassen of heropbouwen tot de huidige vorm. Vermoedelijk in opdracht van de Kerkfabriek van Sint-Paulus verbouwde de architect François Baeckelmans in 1888 de begane grond tot de huidige winkelpui, en deelde in 1890 de vitrine op tot twee vensters. De oorspronkelijk bepleisterde en beschilderde lijstgevel is vandaag gecementeerd. Regelmatig van opzet, bestaat de bovenbouw uit verkleinende registers van rechthoekige vensters met cordonvormende en individuele lekdrempels. Het oorspronkelijk klassieke hoofdgestel is vernieuwd. De klassieke houten winkelpui met zijportaal vervangt de oorspronkelijke enkelhuisopstand met een omlijste inkomdeur. Deze is samengesteld uit bewerkte pilasters met wortelmotieven en een entablement met casementen, vanaf een plint uit blauwe hardsteen. Bewaarde inkomdeur. Achtergevel: lijstgevel zonder sporen van de traditionele kern, waarin het trappenhuis zich aftekent door ovale oculi.

Nummer 7. Rijwoning van drie traveeën en twee bouwlagen onder een afgesnuit zadeldak (nok loodrecht op de straat, pannen). Het pand werd in de vroege 19de eeuw in laatclassicistische stijl aangepast door het slopen van de geveltop. In 1909 liet de Kerkfabriek van Sint-Paulus de begane grond door de architect Frans Stuyck verbouwen tot de huidige winkelpui. Daarbij verdween het laatclassicistische middenportaal in een omlijsting met imposten en gestrekte waterlijst uit blauwe hardsteen. De oorspronkelijk bepleisterde en beschilderde lijstgevel is vandaag gecementeerd. Regelmatig van opzet, bestaat de bovenverdieping uit een register van rechthoekige vensters met individuele lekdrempels. Het hoofdgestel is vernieuwd. De klassieke houten winkelpui, oorspronkelijk met middenportaal, bestaat uit bewerkte pilasters en een entablement, vanaf een hardstenen plint. Stuyck paste de indeling in 1913 aan met een zijportaal. Achtergevel: puntgevel in baksteenbouw met sporen van kwartholle negblokken uit zandsteen en muurvlechtingen, verankerd door smeedijzeren muurankers. De ordonnantie is aangepast.

Drie rijhuizen met gecementeerde lijstgevels (oudere kernen) van respectievelijk drie en twee bouwlagen van drie traveeën. Rechthoekige deuren en vensters, 19de-eeuwse aanpassingen. Begane grond van nummer 5 en 7 met houten winkelpui. Nummer 7 bezit tevens een dakkapel met zadeldak. Nummer 7 bewaarde een merkwaardige achtergevel uit de 17de eeuw: gereinigde puntgevel met muurvlechtingen.