Opmerkelijk complex gebouwd in het laatste kwart van de 19de eeuw, op twee samengevoegde percelen, in opdracht van Ridder Oscar Schellekens (1843-1930) die zich in 1871 als advocaatpleitbezorger in Dendermonde was komen vestigen. Het gebouw brandde uit in 1914, maar werd terug bewoonbaar gemaakt. Tussen 1920 en 1927 vorderde het Ministerie van Binnenlandse Zaken de woning van Schellekens op om er de Rechtbank van Eerste Aanleg te vestigen tot dat het nieuwe Justitiepaleis gebruiksklaar was. Deze verbonden er zich tevens toe de woning te laten herstellen. Tot voor een tiental jaar werd het gebouw als bankkantoor gebruikt met de directeurswoning op de bovenverdieping.

Deze monumentale onderkelderde woning in neorenaissancestijl telt vijf traveeën en drie bouwlagen onder een zadeldak afgelijnd door een houten kroonlijst met tandlijst en klossen op blauw hardstenen consoles. Het gevelontwerp wordt verlevendigd door kleurig materiaalgebruik van baksteen afgewisseld met blauwe hardsteen in de deur- en vensteromlijstingen, de diamantkopvormige spiegels onder de vensters, de waterlijsten en de plint. De evenwichtige gevelopbouw heeft centraal een hoger oplopende venstertravee onder een pseudofronton die gemarkeerd wordt door geriemde hoeklisenen met op de bel-etage een balkon met siersmeedwerk op massieve voluutvormige consoles. De rechthoekige vensters met siersluitsteen zijn op de begane grond voorzien van diefijzers, de grote dito poort van vernieuwd houtwerk.

De muuropeningen van de gecementeerde achtergevel werden gewijzigd en een uitbouw ter hoogte van de vroegere serre werd toegevoegd.

Interieur

De poort verleent toegang tot de verhoogde begane grond waarin vroeger het bankkantoor was ondergebracht. De bovenverdiepingen werden als woonplaats voor de directeur gebruikt. In de kelder met troggewelven die ooit bestemd was als kelderkeuken en vervolgens als archiefruimte en opslagruimte voor de verwarmingsketel, trof men de rest van een waterput aan.