Op deze plaats, palend aan de straat, werd volgens kadastergegevens omstreeks 1897 een gebouw opgericht door de nieuwe eigenaar notaris Van Dorpe. Het pand hoorde bij de voormalige directeurswoning van L. Gorus-De Block en was bestemd als bureel. In 1912 ging het geheel over in handen van notaris Van Hemelrijck-De Ridder. Mogelijk werd de woning na de Eerste Wereldoorlog gerenoveerd of herbouwd door bouwkundige F. Van Hemelryck, zoals de gevelsteen laat vermoeden. Later werd het pand gebruikt door notaris D’Hooghe-De Wilde. Tot 1987 maakte het gebouw deel uit van het kasteeldomein, heden privéwoning.

Het voormalige notarisbureel is opgetrokken in neotraditionele stijl, analoog aan nummer 11, met kenmerkend materiaalgebruik. Het betreft een pand in baksteen met imitatiezandsteen in de banden, kruisvensters, ontlastingsbogen, plint in breuksteenverband en sierankers met twee trapgevels aan de straat- en tuingevel en dito dakkapelletje aan de zijgevel. Het werd opgevat als een diephuis met de nok loodrecht ten opzichte van de straat. Boven het gedeelde bovenlicht van de voordeur is er een nis met een Heilig Hartbeeldje.