19de-eeuwse herenwoning, gekend als de woning van deurwaarder Fr. D’Hondt (circa 1900), gelegen op de plaats van de vroegere woning "De Slotel" (1375), "De Kleine Sleutel" (1590) en het "Het Lieve Vrouwken" (1677). Volgens archiefgegevens betrof het in de 17de eeuw een kleinere woning van slechts twee bouwlagen met een brouwerij en stal. Heden oogt het als een bepleisterde 19de-eeuwse lijstgevel met 20ste-eeuwse erker op de eerste verdieping. Dit gebouw sluit aan bij woningen die gespaard bleven tijdens de Eerste Wereldoorlog en illustreert de verscheidenheid van bebouwing die de Grote Markt eertijds typeerde. Deze herenwoning herbergt in de achterbouw een opmerkelijke constructie die mogelijk tot de 17de eeuw opklimt. Volgens historisch kaartmateriaal betrof het een losstaand volume dat mogelijk in de loop van de 19de eeuw met de voorbouw werd verbonden.

De herenwoning met enkelhuisopstand in eclectische stijl telt drie bouwlagen onder een geknikt zadeldak. In vergelijking met oude prentbriefkaarten werd het oorspronkelijke dakvenster vervangen door twee oeils-de-boeuf. De rijkelijk uitgewerkte witgeschilderde en gepleisterde lijstgevel werd verfraaid met blauwe hardsteen onder meer voor de plint, de pui, de aflijnende geblokte pilasters op sokkels op de bovenverdieping en de consoles tussen de spiegels in het hoofdgestel. De bel-etage wordt gemarkeerd door een gevelbrede afgeronde erker met groengekleurd glas in lood, rustend op zware rolwerkconsoles. Deze vervangt het 19de-eeuwse gevelbreed balkon met ijzeren balustrade. De 19de-eeuwse gebogen balustrades met sierlijk ijzerwerk en het T-vormige schrijnwerk op de derde verdieping bleven wel behouden. De schuifvensters, evenals de voordeur met beglaasd deur- en bovenlicht met sierlijk ijzerwerk, dateren uit het begin van de 20ste eeuw.

Interieur

Naar verluidt vertoont het 19de-eeuwse interieur 20ste-eeuwse aanpassingen doordat het interieur tijdens de Eerste Wereldoorlog zwaar beschadigd werd. Via de gang met haaks geplaatste brede wenteltrap bereikt men de achterbouw welke volgens historische kaarten eertijds een onafhankelijk volume was. Deze uitbouw met rechthoekig grondplan wordt bepaald door de opvallende zolderversiering. De massieve bepleisterde moerbalken met sleutels en knoppen gelijken qua omvang op deze van de aanpalende woning nummer 21-22 en nummer 20 die minstens tot de 17de eeuw opklimmen. Het stucwerk van de zoldering met zwaar gebogen lijstwerk kan opklimmen tot de 17de eeuw (late barokstijl). De kleurstelling, bladversiering, kettingmotief en de twee gestrikte fictieve wapenschilden zijn aanpassingen die stilistisch eerder in de 19de of begin 20ste eeuw te dateren zijn.