In de jaren 1960, kwam het burgerhuis in het bezit van het gemeenschapsonderwijs, die het interieur aanpasten aan de nieuwe functie. De door het studiebureau Erfgoed en Visie onderzochte opmetings- en verbouwplannen van 1964 tonen aan dat de oorspronkelijke binnenindeling grotendeels behouden bleef. Het burgerhuis met enkelhuisopstand van omstreeks 1922 bewaart zijn traditionele plattegrond met ruime kelderverdieping, verhoogde begane grond en eerste verdieping met aan de zuidzijde (links) telkens drie achterelkaar gelegen vertrekken. Vanaf de tweede verdieping wijkt het gebouw achteruit en is de plattegrond beperkt tot twee kamers. De gang, die naar de tuin toe verbreedt, situeert zich aan de noordzijde (rechts). Centraal in deze gang verbindt een tot boven doorlopende bordestrap - verlicht door een lanterneau - de verschillende niveaus met elkaar. In het achterste deel van het burgerhuis is er nog een oorspronkelijke smalle liftschacht met katrolsysteem en schuifluiken aanwezig die voorheen voor de verplaatsing van goederen werd gebruikt. Ook verschillende binnendeuren – soms met glaswerk -, parket- en granitovloeren, lambriseringen, beperkt aantal schouwmantels en eenvoudig gepleisterde plafonds, uit de bouwperiode bleven behouden. De wanden in de inkomhal zijn bepleisterd in imitatienatuursteen en verrijkt met een gestucte strook met florale motieven net boven de hoge plinten in marmerimitatie (wellicht toepassing van scagliola-techniek).

De grote ommuurde tuin bij de burgerwoning kwam tot stand tijdens of na de heropbouw van de gebouwen rondom de Grote Markt in het begin van de 20ste eeuw. Onderzoek van historische kaarten bracht aan het licht dat de huidige tuin een samenvoeging van twee percelen is: . één perceel was de tuin van de vernielde burgerwoning (nr. 25); het tweede perceel was onbebouwd en toegankelijk via steegjes (waaronder de nog bestaande toegang vanuit de Guldenhoofdstraat). Vermeldenswaard in de tuin is een kleine, maar sterk overwoekerde, bakstenen constructie met punttorentje. Mogelijk is het een vroegere duiventil, die opklimt tot de jaren 1920 of het einde van de 19de eeuw. Verder zijn er enkele bomen aanwezig, waaronder een grote beuk en een met klimop begroeide en fel geknotte dode boom. Volgens de overlevering betreft het een rest van een uit Amerika afkomstige sequoia die door de Dendermondse missionaris Pieter Jan De Smet zelf naar de stad zou zijn gebracht.