Onderdeel van het huizenblok nummer 33-38 dat de scheiding vormt tussen de Markt en de Kerkstraat, en dat na de totale oorlogsvernieling van 1914 door de stad rond 1921-1922 heropgebouwd werd in een neostijl naar het ontwerp van stadsarchitect Alexis Sterck (Dendermonde) van 1920.

Het oorspronkelijke woningblok bestond uit acht historisch erg verschillende panden waarvan sommige benamingen tot de 14de eeuw opklimmen. Door de vernieling in september 1914 was de visuele afscheiding van de Grote Markt met de Kerkstraat verdwenen en de perceptie van het centrale marktplein volledig gewijzigd. Daarop werd beslist de huizenrij op dezelfde plaats herop te bouwen. Het eerste schetsontwerp van stadsarchitect A. Sterck uit 1915 voor de heropbouw van deze woningrij met behoud van de bestaande perceellering werd evenwel niet uitgevoerd. Het bijgestuurde project van 1920 werd in 1921 wel in uitvoering gebracht. Het bouwblok is daarmee het enige heropgebouwde ensemble in Dendermonde dat volgens een voorgeschreven geveltypologie als geheel werd ontworpen, en geldt als voorbeeld van een nostalgische, geïdealiseerde visie op een historisch gegroeid stedelijk weefsel. Architect Sterck ontwierp een ensemble gaande van neotraditionele bakstenen trapgevels tot neobarokke klokgevels met uitgewerkte vrijstaande voor- en achtergevels en zelfs een driegevelwoning ter hoogte van het Justitieplein.

De taverne ‘Den Ouden Tinnen Pot’, zie de gevelsteen, bevindt zich op een smal perceel. Het kwam volgens historisch fotomateriaal in de plaats van de gelijknamige herberg bestaande uit slechts twee traveeën en twee bouwlagen. Het was een eenvoudige bepleisterde lijstgevel met centraal een groot getrapt dakvenster. Volgens A. de Vlaminck situeerde deze woning zich ter hoogte van de vroegere woning "De Klok" (1503), sinds 1606 gekend als "De Esse" en sedert 1620 als "De Gulden S". Bij de wederopbouw werd de bestaande percelering, bouwhoogte en benaming behouden, de oorspronkelijke vormgeving werd niet hernomen. De gevel van bak- en zandsteen werd opgetrokken in neo-Brabantse barokstijl met hoge klokgevel met dakvenster en oculus. De getoogde vensteropeningen met natuurstenen omlijsting werden op de bovenverdieping verfraaid met een druiplijstje.

De achtergevel aan de Kerkstraat vertoont dezelfde gevelordonnantie en ritmering met een minder rijkelijk materiaalgebruik.

Onderdeel van het huizenblok nummer 33-38 dat na de totale oorlogsvernieling van 1914 door de stad rond 1921-1922 heropgebouwd werd in een neostijl naar het ontwerp van stadsarchitect Alexis Sterck (Dendermonde) van 1920. De taverne ‘Den Ouden Tinnen Pot’, zie de gevelsteen, bevindt zich op een smal perceel. Het kwam volgens historisch fotomateriaal in de plaats van de gelijknamige herberg bestaande uit slechts twee traveeën en twee bouwlagen. Het was een eenvoudige bepleisterde lijstgevel met centraal een groot getrapt dakvenster. Volgens A. de Vlaminck situeerde deze woning zich ter hoogte van de vroegere woning "De Klok" (1503), sinds 1606 gekend als "De Esse" en sedert 1620 als "De Gulden S". Bij de wederopbouw werd de bestaande percelering, bouwhoogte en benaming behouden, de oorspronkelijke vormgeving werd niet hernomen. De gevel van bak- en zandsteen werd opgetrokken in neo-Brabantse barokstijl met hoge klokgevel met dakvenster en oculus. De getoogde vensteropeningen met natuurstenen omlijsting werden op de bovenverdieping verfraaid met een druiplijstje.

De achtergevel (Kerkstraat nummer 5) vertoont dezelfde gevelordonnantie en ritmering met een minder rijkelijk materiaalgebruik.