Deze neoclassicistische herenwoning werd in 1869 ontworpen door architect Jan Stordiau in opdracht van Adolphe De Bruyne, wonende in de Rue Simons. Jan Stordiau is de vader van de productieve Antwerpse architect Ernest Stordiau. In tegenstelling tot zoon Ernest Stordiau, van wie het oeuvre vrij goed gedocumenteerd is, is over vader Jan Stordiau niet veel geweten. In het stadsarchief vinden we voor de jaren 1860-1870 tientallen bouwdossiers terug op zijn naam, voor burger- en herenhuizen in neoclassicistische of neo-Vlaamserenaissance-stijl. Vanaf 1876 dient Ernest Stordiau, op dat moment in opleiding bij zijn vader, in eigen naam ook bouwdossiers in.

De statige neoclassicistische woning op de Frankrijklei is typerend voor het tot nog toe gekende werk van Jan Stordiau, voor een groot deel bestaande uit neoclassicistische herenwoningen en ruime burgerhuizen. De woning is gebouwd op een perceel aan de pare zijde van de Frankrijklei, uitkomende in de achterliggende, parallel met de Frankrijklei lopende Kipdorpvest. Het perceel was daar afgesloten met een lage tuinmuur met rechthoekige poortdoorgang naar de paardenstallen. Door de parallel met de Frankrijklei lopende Kipdorp- en Tabakvest, zijn aan de westkant van de lei talrijke percelen aanwezig met aan de voorzijde een woning en aan de zijde van de vesten een achterhuis, kantoorgebouw of tuinmuur. De meeste van deze achterhuizen zijn ondertussen vervangen door 20ste-eeuwse nieuwbouw. Ook de tuinmuur van deze woning werd in het interbellum vervangen door een pand van een drietal bouwlagen.

De Frankrijklei werd aangelegd op de in 1866 afgebroken vestinggordel rond het 16de-eeuwse Antwerpen. Op de nieuwe, ruime kavels werden in de jaren 1860 en 1870 talrijke gelijkaardige, statige neoclassicistische herenwoningen gebouwd, van vier tot zes traveeën en drie bouwlagen. Deze woning is een voorbeeld van dit type woning, dat sinds de tweede helft van de 20ste eeuw steeds meer is verdwenen ten voordele van nieuwbouwappartementen en kantoorgebouwen.

De ruime woning telt vier traveeën en drie bouwlagen onder een zadeldak, en kreeg een rijk gedecoreerde neoclassicistische lijstgevel. De twee centrale traveeën zijn uitgewerkt als een breed, geblokt risaliet, waarin de rechthoekige vensteropeningen op de bel-etage onder gebogen frontons zijn gevat en boven geaccentueerd zijn door sierlijk geknikte lijsten. Ook de andere muuropeningen zijn rechthoekig, in geriemde omlijstingen. Onder de houten kroonlijst, een fries met casementen.

Op de geveltekening in het bouwdossier kunnen we de oorspronkelijke indeling zien van de begane grond, met links een deur en drie vensteropeningen. De begane grond is nu volledig ingenomen door een winkelpui, een ingreep die voor het eerst plaats vond in 1945-1947 naar ontwerp van V. Cols en De Roeck. Ook de kroonlijst was ooit meer versierd, met tussen elke travee een palmetvormige bekroning van de kroonlijst.