Dit ondertussen gesloopte hoekpand met de Baeckelmansstraat werd rond 1872 gebouwd in opdracht van Edmond Verbruggen, griffier bij het vredegerecht. Het ontwerp werd getekend door Emile Wauters. De realisaties die van deze bouwmeester zijn gekend, werden zowel in een standaard neoclassicistische stijl als in een meer kleurrijke, alternatieve neorenaissancestijl ontworpen. Deze stijlenvariatie was typisch voor de eind-19de-eeuwse burgerlijke bouwkunst, en typeert de eind-19de-eeuwse wijken van de stad Antwerpen.

Het hoekpand op de Frankrijklei is ontworpen in een statige, neoclassicistische bouwstijl. Dit soort panden bepaalde de Frankrijklei in de jaren 1860 en 1870, toen welstellende burgers zoals handelaars of advocaten herenwoningen op de nieuwe kavels langs de boulevard lieten bouwen. Oorspronkelijk had het pand een opstand van drie bouwlagen en vijf traveeën in de Frankrijklei en vier in de zijstraat, met aansluitend een achterhuis van twee bouwlagen en een zevental traveeën met rondbogige muuropeningen. Een vierde bouwlaag werd aan het hoofdvolume toegevoegd in 1928, toen het pand eigendom was van hotelhouder Aloïs Herber-Schram. Verdere wijzigingen aan exterieur en interieur vonden plaats in de jaren 1950, met onder meer de versobering van de buitengevels.

Voor de afbraak van het pand in 2002, werd het gekenmerkt door sobere neoclassicistische bepleisterde en beschilderde lijstgevels met een breed balkon op de tweede bouwlaag, rechthoekige vensters op doorlopende dorpels in geriemde omlijstingen met oren en een tot winkelpui aangepaste begane grond. Zijgevel met gedeeltelijk geblokte begane grond gemarkeerd door een breed boogvenster (trappenhuis) en deur onder driehoekig fronton; situatie die oorspronkelijk anders was ontworpen.