Kantoorgebouw in beaux-artsstijl, naar een ontwerp door Emile Vereecken uit 1912. Opdrachtgever was Hermann Wiener, van de firma Wiener & C°, die in 1907 op de tegenoverliggende hoek van Sint-Maartenstraat en Orgelstraat al een eerste kantoorgebouw door de architect had laten optrekken.

Emile Vereecken was als architect actief in Antwerpen van omstreeks 1890 tot midden jaren 1920. Hij startte zijn loopbaan op het architectenbureau van zijn vader Jean Baptiste Vereecken, en zette na zowat vijftien jaar samenwerking de succesvolle praktijk vanaf 1906 in eigen naam verder. Tijdens het decennium voorafgaand aan de Eerste Wereldoorlog evolueerde Vereecken’s architectuur van een overladen eclecticisme, naar de Frans georiënteerde beaux-artsstijl die ook het kantoorgebouw Wiener & C° kenmerkt. Aan de overzijde van de Graanmarkt, hoek Sint-Maartenstraat en Arenbergstraat, had hij zopas zijn belangrijkste creatie uit deze periode voltooid, het monumentale kantoorgebouw Bunge & C°, en was de aanpalende Banque de l’Union Anversoise die Vereecken samen met de architect Max Winders ontwierp in opbouw. In de weinige projecten uit het vroege interbellum die van de architect gekend zijn, bevestigt hij zijn geloofsbelijdenis aan de klassieke, traditionele bouwkunst.

Met een gevelbreedte van drie traveeën omvat het statige gebouw een souterrain, vier bouwlagen en een terugwijkende dakverdieping onder een plat dak. De lijstgevel onderscheidt zich door een verzorgd parement uit witte natuursteen, met schijnvoegen op de begane grond. Horizontaal geleed door een kordon, beantwoordt de compositie aan een drieledig schema, opgebouwd uit de twee bouwlagen hoge, veeleer vlak behandelde onderbouw, de rijker versierde bovenbouw, en de monumentale attiekbalustrade. Bewerkte sluitstenen en Franse balkons met consoles en smeedijzeren art-nouveau-borstweringen, accentueren de onderbouw. Licht asymmetrisch van opzet legt een rechthoekige erker met bow-window, zware consoles en balustrade, hogerop een korfboognis en kroonlijstconsoles met rankwerkcartouches, de klemtoon op de gedesaxeerde tweede travee van de bovenbouw. Verder regelmatige registers van brede, rechthoekige deur- en vensteropeningen, in de bovenbouw vormgegeven als omlijste tweelichten, met gegroefde posten en rozetten, een entablement op consoles en een rijk bewerkte borstwering op de derde verdieping, en afgeronde bovenhoeken op de vierde verdieping. Het decor van guirlandes en cartouches in florale stijl is typisch voor de op Parijs georiënteerde beaux-artsstijl van kort vóór de Eerste Wereldoorlog, waarvan Vereecken in deze periode zijn handelsmerk maakte. Een klassiek hoofdgestel met kroonlijst en de attiekbalustrade vormen de gevelbeëindiging. Fraaie smeedijzeren inkomdeur en souterraintralies.

Het complex bestaat uit een hoofdvolume en een lagere achterbouw, waartussen het bediendenkantoor met bovenlicht. Ontsloten door de zijdelings ingeplante traphal met lift, omvat de begane grond volgens de bouwplannen twee individuele kantoren en een groot bediendenkantoor dat de volledige oppervlakte van het perceel beslaat. De plattegronden van de bovenverdiepingen ontbreken in het bouwdossier.

Monumentaal enkelhuis van drie traveeën en vier bouwlagen onder plat dak. Witte natuurstenen lijstgevel in eclectische stijl met neoclassicistische en art-nouveau-inslag uit het eerste kwart van de 20ste eeuw. Voornamelijk horizontale gevelopbouw door de doorlopende balkons, schijnvoegen, kordons en balustrades met postamenten boven de kroonlijst. Centraal accent door middel van de gebogen erker op consoles van de derde bouwlaag Rechthoekige vensters, op de derde bouwlaag per twee gekoppeld onder entablementen. Vegetatieve decoratie in bas-reliëf.