Statige, barokke herenwoning met dubbelhuisopstand en vier vleugels rond een binnenplaats, opklimmend tot de 17de eeuw, in laatclassicistische stijl aangepast in het begin van de 19de eeuw. De laatst gekende bewoners van het hotel waren René Jacques della Faille de Waerloos (Antwerpen, 1830-Antwerpen, 1902), zijn echtgenote Marie Geelhand (Antwerpen, 1842-Antwerpen, 1922) en hun negen kinderen geboren tussen 1864 en 1879. Deze adellijke familie resideerde hier minstens vanaf 1877. Tijdens de Eerste Wereldoorlog huisvestte het hotel Della Faille-Geelhand de Zivilverwaltung van de Duitse bezetter.

Het complexe pand werd na het overlijden van Marie Geelhand inwendig verbouwd en uitgebreid tot kantoorgebouw naar een ontwerp door de architect Joseph Hertogs uit 1923, in opdracht van de Société Anonyme Extensions en Entreprises Anversoises. Deze vastgoedonderneming in 1910 opgericht in de schoot van de familie della Faille de Waerloos, het latere Extensa, met zoon Paul della Faille de Waerloos als voorzitter, startte haar activiteiten met de verkaveling van de Nieuw-Parkwijk “Den Brandt”. Het gebouw dat vanaf 1930 de Banque Union Financière d’Anvers huisvestte, werd begin jaren 1970 en opnieuw begin jaren 1990 inwendig volkomen verbouwd tot winkelruimte.

Hoofdvolume van zeven traveeën en drie bouwlagen onder een schilddak (leien). Gedecapeerde zandstenen lijstgevel, volledig verankerd door middel van muurankers met gekrulde spie. Aangepaste rechthoekige vensters met behouden kwartholle dagkanten en wigvormige ontlasting, maar hardstenen lateien en lekdrempels. Het middenvenster van de eerste verdieping wordt gemarkeerd door een barokke hardstenen omlijsting met klauwstukken, voluten en balusters, bekroond door een gebogen fronton met schelpmotief. Hierbij sluit een laatclassicistische, rechthoekige koetspoort aan, in geriemde hardstenen omlijsting. De flankerende traveeën van de begane grond zijn volledig uitgebroken tot winkelpuien, bij de verbouwing van 1923. Een kwartholle daklijst en houten gootlijst vormen de gevelbeëindiging; smeedijzeren windwijzer in het midden van de nok.

Statige herenwoning met dubbelhuisopstand van zeven traveeën en drie bouwlagen onder schilddak (leien). Eertijds bepleisterde en beschilderde, heden ontpleisterde, zandstenen lijstgevel, daterend uit de eerste helft van de 19de eeuw. Bewaarde muurankers met gekrulde spieën; wigvormige ontlastingslintelen, kwartholle dagkanten en gevelordonnantie verraden een oudere, mogelijk 17de-eeuwse kern. Spijtige verbouwing van de begane grond tot winkelpui, echter met behoud van hardstenen poortomlijsting (eerste helft van de 19de eeuw) met geprofileerd beloop en waterlijstje; op de verdiepingen aansluitend een rechthoekig venster met een merkwaardige hardstenen omlijsting, versierd met klauwstukken, voluten en balusters en bekroond door een gebogen fronton met schelpmotief. Voorts verlaagde en aangepaste rechthoekige vensters met kwartholle dagkanten en geprofileerde lekdrempels. Houten geprofileerde kroonlijst op kwartholle lijst.