Historiek en context

Winkelhuis in neoclassicistische stijl naar een ontwerp door de architect Heliodore Leclef uit 1871, opgetrokken in 1872. Opdrachtgever was de heer Niguet, die hier vervolgens de kledingzaak Niguet Frères uitbaatte, specialist ‘chemisiers et nouveautés pour homme’. Mogelijk betrof het project de aanpassing van een bestaande kern met een nieuw gevelfront. Voorheen werd het perceel ingenomen door een pand van het bel-etagetype, met twee toegangen in de uiterste traveeën van de lage begane grond.

Het winkelhuis Niguet behoort tot het late, klassiek geïnspireerde oeuvre van Heliodore Leclef, die een succesvolle loopbaan ontplooide in dienst van de hogere burgerij. Tot zijn gekende realisaties in Antwerpen, opklimmend tot het midden van de 19de eeuw, behoren tal van winkel-, burger- en herenhuizen in neoclassicistische stijl, met invloed van achtereenvolgens de Louis-Philippe- en de second-empirestijl tijdens de jaren 1850 en 1860. Het belangrijkste ontwerp uit zijn late carrière is het Onze-Lieve-Vrouwecollege van de paters jezuïeten op de Frankrijklei, eveneens daterend uit 1871. In deze periode bouwde hij meerdere statige hotels op de Leien en rond het Stadspark, alleen of in samenwerking met zijn zoon Edmond Leclef, die mee het beeld van deze belangrijke 19de-eeuwse stadsuitbreiding bepalen.

Architectuur

Rijwoning van zes traveeën en drie bouwlagen onder een zadeldak (nok parallel aan de straat). De bepleisterde en beschilderde lijstgevel rustte oorspronkelijk op een klassieke winkelpui met middenportaal, en twee privéportalen in de uiterste traveeën, de indeling die ook het vroegere pand op dit perceel typeerde. Verder was de pui opgebouwd uit een hardstenen plint, gecanneleerde composiete halfzuilen vermoedelijk uit gietijzer, en een houten entablement met voluutconsoles, bekroond door een gevelbrede, smeedijzeren balkonborstwering. Geritmeerd door ingediepte pilasters, onderscheidt de hoge bel-etage zich door rondbogige deurvensters met geprofileerde waterlijsten, sluitstenen en doorgetrokken imposten. De lagere tweede verdieping wordt geopend door rechthoekige vensters op doorgetrokken lekdrempels en onderdorpels, voorzien van gietijzeren parapetten. Een klassiek hoofdgestel samengesteld uit een gelede architraaf, casementen in de fries, en een houten kroonlijst op klossen, tandlijst en uitgelengde voluutconsoles met guttae, vormt de gevelbeëindiging.

In 1900 werd de winkel heringericht voor de chocolaterie Senez-Niguet, gelieerd aan de zaak Senez-Sturbelle in de Brusselse Nieuwstraat. Met behoud van de structuur vernieuwde de Brusselse architect Paul Hankar de winkelpui met houten schrijnwerk waarin glas-in-loodramen, en voegde een luifel in smeedijzer en glas toe, beide in organische art-nouveaustijl. In opdracht van de kledingzaak "Etam" brak de Brusselse architect Paul Hamesse in 1931 deze pui uit, voor een winkelpui in art-decostijl met een marbrite-bekleding. Bij de meest recente renovatie van het meermaals verbouwde handelspand, werden de winkelpui en het balkon naar het oorspronkelijke patroon gereconstrueerd.