Winkelhuis in neoclassicistische stijl met second-empire-inslag op de hoek van Kaasbrug en Huikstraat, naar een ontwerp door de architect Joseph Antoine Hompus uit 1863, uitgevoerd in 1864. Opdrachtgever was de heer H. Krijn, die wellicht valt te identificeren met de wijnhandelaar Henri Jacques Krijn-Huybrechts (Antwerpen, 1830-Antwerpen, 1920). Deze maakte omstreeks 1880 als ondernemer de overstap naar de diamantbewerking. Aan het uitgevoerde, in december 1863 vergunde ontwerp, ging een eerdere versie met een afwijkend geveldecor vooraf, vergund in oktober van dat jaar.

Het gebouw behoort tot het rijpe oeuvre van Joseph Antoine Hompus, van wie in Antwerpen een groot aantal bouwprojecten zijn teruggevonden uit de jaren 1858 tot 1878. Gezien zijn leeftijd valt het niet uit te sluiten dat hij al sinds midden jaren 1830 actief was. De productie van Hompus bestaat hoofdzakelijk uit burgerhuizen, die in stijl evolueren van de Louis-Philippe- en de second-empirestijl tijdens de jaren 1860, naar een conventioneel neoclassicisme tijdens de jaren 1870. Tot zijn meest prestigieuze realisaties behoren het hotel Van Noten in de Leguit, en het Museum Nottebohm in de Mutsaardstraat, beide uit 1866. Zoon Ferdinand Hompus volgde zijn vader vanaf 1875 op met een eigen praktijk.

Met een gevelbreedte van zeven traveeën, omvat het afgeronde hoekhuis vier bouwlagen onder een afgeschuind zadeldak. De bepleisterde en beschilderde lijstgevel met schijnvoegen op de begane grond, rust op een plint uit blauwe hardsteen. Horizontaal geleed door de puilijst, legt de compositie de klemtoon op de afgeronde hoektravee met het winkelportaal, die als risaliet is geaccentueerd. Verder beantwoordt de opstand aan een regelmatig ordonnantieschema, opgebouwd uit registers van rechthoekige vensters en een winkelportaal in hardstenen omlijsting op de begane grond, en getoogde vensters in geriemde omlijsting met oren op de bovenverdiepingen. Getoogd privé-portaal in geriemde omlijsting met oren in de eerste travee; kordonvormende lekdrempels en gietijzeren parapetten op de eerste verdieping, individuele lekdrempels en second-empire-onderdorpels op de hogere verdiepingen. Een klassiek hoofdgestel met houten kroon- en tandlijst, gekornist op uitgelengde voluutconsoles in het hoekrisaliet, vormt de gevelbeëindiging.