Zogenaamd "Groot Burkelhof", omgrachte hoeve in het perspectief van de Grote Nieuwhofdreef. Voormalige abdijhoeve, ontginningshoeve van de abdij Ten Duinen opgericht in de 13de eeuw, vanaf 1624 eigendom van de abdij Ten Duinen. In de 17de eeuw waren de dienstgebouwen van de hoeve nog opgetrokken uit hout, het boerenhuis was deels van vakwerk en deels van baksteen. Na een brand in 1661 werd het woonhuis van 1663 tot 1667 volledig nieuw gebouwd van steen. In de 18de eeuw, een bloeiperiode voor de ontginningshoeve, werden de gebouwen grondig aangepast, de schuur werd in steen herbouwd, de stal hersteld, een korenschelf gebouwd en een aardappelkelder, het boerenhuis kreeg een nieuw dak. In 1794 werd het Burkel als kerkelijk goed geconfisqueerd en in 1801 verkocht aan de familie Lippens uit Knokke. De hoeve werd bewoond door de boswachter.

Thans is het boerenerf gesplitst in twee woningen, nummers 1 en 3, een deel van de omgrachting is gedempt. De woning nummer 1 is nagenoeg volledig verbouwd. Nummer 3. Ten noorden op erf gelegen voormalig boerenhuis bestaande uit twee gedeelten, een deel onder geknikt zadeldak (pannen), vermoedelijk van 1785, en rechts ervan een woongedeelte met een vernieuwd gevelparement onder een zadeldak met een getrapt dakvenster. Gewitte gevels op gepikte plint met beluikte vensters. Binnenshuis gerenoveerd.