Burgerhuis in neoclassicistische stijl gebouwd in opdracht van de weduwe Herfeld-Van Camp, naar een ontwerp door de architect Ernest Stordiau uit 1881.

De woning Herfeld-Van Camp behoort tot de vroegste realisaties van Ernest Stordiau, wiens carrière tijdens de latere jaren 1870 van start was gegaan. Als beginnend architect bediende hij zich van het destijds conventionele neoclassicisme zoals hier, of van de second empire zoals de dokterswoning Caeymaex uit 1883 in de Sint-Thomasstraat. Vanaf de tweede helft van de jaren 1880 onderscheidde Stordiau zich met burgerhuizen in een geheel eigen, op de Florentijnse vroegrenaissance geïnspireerde bouwstijl, waarvan het hotel Frédéric Belpaire uit 1887 aan de Sint-Jansvliet een representatief voorbeeld is. De architect drukte omstreeks de eeuwwisseling met talrijke realisaties een belangrijk stempel op de wijk Zurenborg, en speelde een vernieuwende rol binnen de Antwerpse art nouveau. In zijn behoudende late werk uit het decennium vóór de Eerste Wereldoorlog, liet hij zich vooral inspireren door de Franse Lodewijk XIV-stijl en het classicisme.

Met een gevelbreedte van drie traveeën, omvat de rijwoning drie bouwlagen onder een zadeldak. De bepleisterde en beschilderde lijstgevel met geblokte begane grond, rust op een geprofileerde plint uit blauwe hardsteen. Horizontaal geleed door de puilijst en kordonvormende lekdrempels, beantwoordt de compositie aan een regelmatig ordonnantieschema. Registers van rechthoekige muuropeningen, de bovenvensters in geriemde omlijsting. Een klassiek hoofdgestel met een houten kroonlijst op klossen, tandlijst en hoekconsoles vormt de gevelbeëindiging. Bewaarde houten inkomdeur.