Imposante, vrij intact behouden voormalige woning van leerlooier Aimé Vermast-De Buck, daterend van 1881. Na de Eerste Wereldoorlog was Jules Vermast, eigenaar van de gemechaniseerde leerlooierij aan de Zuidmoerstraat, bewoner van het pand en liet er naar verluidt interieurverfraaiingen aanbrengen. Beschermd als monument bij ministerieel besluit van 30.04.2004.
Neoclassicistisch gebouw met kenmerkende enkelhuisopstand, vijf traveeën en twee en een halve bouwlagen onder pannen zadeldak. Gepleisterde en witgeschilderde voorgevel, sterk horizontaal gemarkeerd door arduinen kordonlijsten, geprofileerde waterlijsten, imitatievoegen en een overstekende houten kroon- en tandlijst op klossen. De arduinen plint is links doorbroken door vier getraliede keldervensters. Rechter travee gemarkeerd door een brede getoogde koetspoort in geprofileerde arduinen omlijsting met diamantkopsluitsteen. Bewaarde originele geverniste houten paneeldeur verrijkt met festoenen en ijzeren deurklopper; ijzeren voetenschraper rechts ervan. Getoogde, omlijste vensters met T-vormig witgeschilderd houtwerk en diamantkoppen of voluten als sluitsteen ritmeren de lijstgevel. Liggende rechthoekige venstertjes in geriemde omlijstingen met oren doorbreken de eenvoudige fries onder de kroonlijst.
Klassieke plattegrond van een enkelhuis met rechts de brede gang van de vroegere koetsdoorrit met midden in de drie treden hoger gelegen vestibule met trappenhuis, afgesloten door een vierledige beschilderde houten en beglaasde deur tussen gemarmerde Ionische pilasters. De wit en zwarte tegelvloer in dambordpatroon en hoge plint in rode gevlamde tegels werden later aangebracht. Behouden wandbeschildering in marmerimitatie. Vestibule met bordestrap met mooie houten achtzijdige trappaal en originele wit- en zwartmarmeren vloer, marmerbeschilderingen en groot glas-in-loodraam met bloem- en slingermotieven.
Wachtkamer vooraan met behouden stucplafond met centrale rozet en in de jaren 1920 aangepaste schouw in art-decostijl. De twee dooreenlopende linker salons getuigen nog van de rijkdom, smaak en stand van de oorspronkelijke en voormalige bewoners. Salon vooraan met nog eind 19de-eeuws plafond met uitgewerkte rozet en witmarmeren schouw, naar verluidt circa 1920 door toenmalig eigenaar Jules Vermast voorzien van de huidige aankleding in een Engelse neoclassicistische stijl met typische wedgwoodkleuren en motieven. De witgeschilderde deuren en supraportes werden voorzien van vergulde medaillons met classicistische figuren op hemelsblauwe fond. Een fries met gelijkaardige medaillons gevat in fijne arabesken loopt omheen de kamer en wordt ondersteund door pilasters met vergulde kapitelen. De boogvelden boven de ramen vallen op door de typische wedgwoodmotieven en vergulde leeuwenkopjes in de zwikken. Het tweede salon heeft een mooie stucrozet met medaillonversiering en behield de typische neo-Lodewijk-XVI-schoorsteenboezem met bovenaan een grisailleschildering met puttifiguurtjes in een medaillon onder festoen.
