Georiënteerd bedehuis met omringend ommuurd kerkhof. Bedevaartkerk Onze-Lieve-Vrouw van Rozebeke.

12de eeuw: vermoedelijke oprichting van een eerste stenen kerkgebouw. Over de bouwgeschiedenis van de voor-18de-eeuwse kerk zijn nauwelijks gegevens bekend. Mogelijk betrof het een kruiskerk met kruisingstoren.

1382: de "slag bij Rozebeke" vormt een sterke stimulans voor de bedevaart naar Onze-Lieve-Vrouw van Rozebeke. In 1383 zou een beeldje uit een boskapel overgebracht zijn naar de kerk.

1566: een gedeelte van de kerk wordt vernietigd/ beschadigd door de beeldenstormers, ook het beeld van Onze-Lieve-Vrouw van Rozebeke zou vernietigd zijn geworden. In 1584 wordt de kerk heropend met een nieuw beeld.

18de eeuw (circa 1740 volgens literatuur): de oude kerk wordt afgebroken en vervangen door een classicistische pseudo-basilicale kerk, met integratie als westtoren van de vierkante (vroeg)gotische kruisings(?)toren onder ingesnoerde naaldspits.

Circa 1850 : vergroting van het kerkschip met één travee en een afsluitende klokgevel aan de straatzijde met neoclassicistische inslag, waardoor de toren zich ter hoogte van de tweede travee bevindt.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog, totale vernietiging van de kerk. Het beeld van Onze-Lieve-Vrouw van Rozebeke wordt in 1915 overgebracht naar de Sint-Michielskerk van Roeselare.

1920: genoemd beeld wordt teruggebracht en in een barak geplaatst. In 1920-1923, heropbouw naar ontwerp van bouwmeester A. Dugardyn (Brugge), aansluitend bij de regionale baksteengotiek. In 1924 wordt het Onze-Lieve-Vrouwebeeld terug in de kerk geplaatst.

De plattegrond ontvouwt naar laatgotisch model: een voorgeplaatste vierkante westtoren met een veelzijdig traptorentje in de zuidoostelijke hoek; een driebeukig schip van zes traveeën met een bredere middenbeuk; ter hoogte van de eerste noordelijke travee, rechthoekige voormalige doopkapel (nu zogenaamd Montfortkapel, gebruikt in de week); zuidelijke en noordelijke zijkoren respectievelijk met vlakke en driezijdige sluiting, hoofdkoor van één rechte travee met driezijdige sluiting; zuidoostelijke sacristie, haaks op het schip geplaatst (dit is niet volgens het bouwplan) en slechts door middel van een gang met de kerk verbonden.

Gele baksteenbouw. Leien zadeldaken en naaldspits. Aansluitend bij de regionale baksteengotiek: westtoren met borstwering met spitsboogfries, haaks op elkaar gestelde hoeksteunberen met versnijdingen en blinde spitsboognissen, uitlopend op veelzijdige bakstenen hoektorentjes; korfboogportaal in geprofileerde omlijsting; spitsbogige twee- en drielichten in een geprofileerde omlijsting met bakstenen tracering, afzaat en druiplijst. In de sacristie, getraliede arduinen bolkozijnen verdiept in steekboognissen.

Interieur. Torenruimte over twee geledingen opengewerkt door middel van een brede spitsboog; houten tochtportaal met vlakke overzoldering en doksaal erboven. Bepleisterde en witgeschilderde hallenkerk; geprofileerde spitsbogige scheibogen op bepleisterde zuilen met achthoekige sokkel en kapiteel. Overwelving van het schip door middel van gedrukte houten spitstongewelven met trekstangen en kruin- en gordelribben. Hoofd- en noordkoor overkluisd door vereenvoudigde houten straalgewelven met ribben.

Mobilair. Gestoffeerd beeld van Onze-Lieve-Vrouw van Rozebeke uit het vierde kwart van de 16de eeuw (?) - ter vervanging van een door de beeldenstormers vernietigd beeld. Onze-Lieve-Vrouwaltaar verplaatst van het noord- naar het hoofdkoor. Communiebank uit het eerste kwart van de 20ste eeuw in het noord- en zuidkoor. Op het doksaal, Anneessensorgel naar verluidt van 1937. In de blinde rechter travee van het noordkoor, muurschildering als perkament met bekronend schild met allegorische uitbeelding van (West)rozebeke, vastgehouden door twee engelen: "Reeds gekend & vereerd was O.L.Vrouw van Roosebeke van 1300. na den veldslag van 1382 werd de ommegang van Roosebeke de ommegang van Vlaandere. Kwamen in bedevaarde Hertog Philip de Stoute en Gravin Margaretha. In 1396 stichting der gilde of broederschap van O.L.Vrouw van Roosebeke. In 1566 vernielden de beeldstormers alles, de kerk werd gesloten. In 1584 heropening der kerk met nieuw beeld van O.L.Vrouw, beeld dat nu nog vereerd wordt. Op 9 maart 1915 tijdens den oorlog wierd het beeld naar Rousselaere vervoerd en aldaar vereerd in St Michiels kerk. Den 19 november 1917 wierd het beeld naar Hamme gebracht. Den 25 april 1920 wordt het beeld door de gansche stad van Rousselaere naar west Roosebeke teruggebracht en geplaatst in de barak. Den 13 juni 1924 plechtige overbrenging van het beeld in de nieuwe kerk." Glasramen uit de jaren 1920, met iconografie in verband met de Heilige Jozef (zuidkoor) en Onze-Lieve-Vrouw van Rozebeke (noordkoor).

Kerkhof omringd door een bakstenen muur met verwerking van grote arduinblokken in de zuidzijde, mogelijk hergebruikt materiaal van de oude kerk. Ten oosten van de kerk, oude lindebomen en centraal pad leidend naar de interbellum-calvarie, rechts geflankeerd door twee taxusbomen. Art-decogetinte bakstenen muur met mogelijk oudere gipsen beelden, luifel en Johannesbeeld verwijderd; aan de keerzijde, dito Heilig Hartbeeld.

Begraafplaats voor de zusters in de noordwesthoek van het kerkhof; arduinen (?) kruisen en gedenksteen met inscripties "Myn Jesus Bermertigheid", "Rustplaats der Zusters van O.L.Vr. sedert 1840 overleden R.I.P." en in banderol "eeuwige vergunning".