Rijwoning in neoclassicistische stijl opgetrokken in opdracht van de heren Gevers, naar een ontwerp door de architecten Léonard en Henri Blomme uit 1887. Ontworpen als winkelhuis, liet baron Charles de Bieberstein het pand al in 1890 aanpassen tot burgerwoning. Volgens de bouwplannen en bouwsporen in de gemene muur met het rechts aanpalende pand, telde het gebouw oorspronkelijk drie bouwlagen onder een zadeldak. De tweede verdieping en dakstructuur werden vermoedelijk later vervangen door de huidige pseudo-mansarde, maar het bouwdossier van deze ingreep is niet teruggevonden.

De woning Gevers behoort tot het vroege gemeenschappelijke oeuvre van de gebroeders Blomme, die tussen 1876 en 1906 voor tal van bouwprojecten samenwerkten. Daarnaast voerden beiden ook in eigen naam belangrijke architectuuropdrachten uit, en bekleedde Léonard Blomme van 1869 tot 1899 het ambt van provinciaal architect voor het arrondissement Mechelen. Tot hun belangrijkste gezamenlijke realisaties behoren het Jongensweeshuis uit 1876-1881 in de Durletstraat, het Gemeentehuis van Borgerhout uit 1886-1889, en tijdens de jaren 1890 een reeks vastgoedprojecten voor de Naamlooze Maatschappij voor het Bouwen van Burgershuizen in de wijk Zurenborg. In tegenstelling tot de neo-Vlaamserenaissance-stijl die al deze projecten consequent kenmerkt, werd voor de woning Gevers een destijds conventionele neoclassicistische stijl toegepast.

Met een gevelbreedte van drie traveeën, omvat de rijwoning twee bouwlagen onder een pseudo-mansarde (leien). De bepleisterde en beschilderde lijstgevel, met een aangepaste houten winkelpui, rust op een plint uit blauwe hardsteen. Bij de verbouwing van 1890 werd het winkelraam ingevuld met twee vensters en geblokte penanten. De klassiek omlijsting van de winkelpui met zijportaal, bestaande uit ingediepte pilasters, een entablement en tandlijst op voluutconsoles bleef behouden. Regelmatig van ordonnantie, beantwoordt de compositie van de bovenbouw aan een axiaal opzet. Op de eerste verdieping register van rechthoekige deurvensters in geriemde omlijsting met gietijzeren borstwering tussen postamenten, in het middenrisaliet geaccentueerd door oren en een driehoekig fronton, doorgetrokken in een geprofileerde waterlijst. Dit laatste wordt bekroond door een attiekbalustrade met acroteria, en de pseudo-mansarde waarin een rondbogige dakkapel met waterlijst en vleugelstukken tussen oeils-de-boeuf. De oorspronkelijke tweede verdieping, met doorlopende ordonnantie, had een klassiek hoofdgestel als gevelbeëindiging. Bewaard houten schrijnwerk van de vleugeldeur en vensters, op de begane grond inclusief loodglas.