Drie aanpalende burgerhuizen in neoclassicistische stijl van een gelijkaardig type, elk drie traveeën breed en drie bouwlagen hoog onder een schild- of zadeldak. De bepleisterde en beschilderde lijstgevels met schijnvoegen op de begane grond, rusten op een geprofileerde plint uit blauwe hardsteen. Geleed door waterlijsten en kordonvormende lekdrempels, legt de compositie telkens de klemtoon op de middenas. Deze wordt op de eerste verdieping gemarkeerd door een balkon met consoles en ijzeren borstwering. Verder beantwoorden de opstanden aan een regelmatig ordonnantieschema, opgebouwd uit registers van rechthoekige deur- en vensteropeningen, op de bovenverdiepingen in geriemde omlijsting. Een klassiek hoofdgestel met houten kroonlijst op klossen en tandlijst vormt de gevelbeëindiging. Bewaarde houten inkomdeuren en gietijzeren voetschrapers.

Nummer 78

Diephuis mogelijk met traditionele kern opklimmend tot de 17de eeuw, aangegeven door de bedaking. Tijdens de eerste helft van de 19de eeuw aangepast met een lijstgevel, die later in de eeuw werd verrijkt met een stucdecor. Bouwdossiers van deze ingrepen werden niet teruggevonden, opdrachtgever, ontwerper noch aannemer zijn gekend. De opstand onderscheidt zich door sluitstenen op alle bouwlagen.

Nummer 80

Rijwoning gebouwd naar een ontwerp door de architect Henri Wiertz uit 1874. Opdrachtgever was Petrus Jozefus Ludovicus van Sulper, notaris van 1835 tot 1884. Van Wiertz, aan het begin van zijn loopbaan bekend onder de naam Weerts, zijn in Antwerpen bouwprojecten teruggevonden uit begin jaren 1840 tot begin jaren 1890. Volgens het bouwdossier werd het pand opgetrokken na afbraak van een pakhuis, waarvan wellicht het diepgerichte zadeldak en de achterpuntgevel werden bewaard. De opstand onderscheidt zich door entablementen op de eerste verdieping, en uitgelengde consoles in het hoofdgestel.

Nummer 82

Rijwoning gebouwd in opdracht van Eugène Herman, naar een ontwerp door Sébastien Van Besten uit 1889. Het gebouw is representatief voor het rijpe oeuvre van de architect, van wie in Antwerpen talrijke nieuwbouwprojecten zijn teruggevonden daterend uit de jaren 1875 tot 1899. Het betreft zonder uitzondering neoclassicistische rijwoningen van een conventioneel type. Het pand onderscheidt zich door een rijker stucdecor, met bewerkte penanten en borstweringen, doorgetrokken imposten, vensteromlijstingen met oren, op de eerste verdieping een mascaronsleutel in de middenas, entablementen met tandlijst op trigliefconsoles, en een doorgetrokken smeedijzeren borstwering, en in het hoofdgestel uitgelengde consoles.