Burgerhuis in neoclassicistische stijl gebouwd in opdracht van de weduwe H. Van Loock, naar een ontwerp door de architecten Jean Baptiste en Emile Vereecken uit 1901. Het pand werd geïncorporeerd in het nieuwbouwproject voor een wooncomplex naar een ontwerp uit 1993, waarbij enkel het gevelscherm bewaard bleef, verhoogd met een duplexmansarde.

Het hotel Van Loock behoort tot het latere oeuvre van Jean Baptiste Vereecken, die van 1893 tot 1906 met zijn zoon Emile geassocieerd was. Vanaf midden jaren 1860 bouwde hij een succesvolle carrière uit in dienst van de belangrijkste Antwerpse makelaars- en bankiersfamilies, zoals Havenith, Grisar, Pecher, Bunge, Meeûs, Kreglinger, Good en Nottebohm. Vader Vereecken ontwierp talrijke voorname herenhuizen op de meest prestigieuze locaties van Antwerpen en Berchem zoals het Stadspark en het Prins Albertpark, naast grote aantallen burgerhuizen in nieuwe wijken als het Zuid, onder meer ook voor eigen rekening. Daarbij bleef hij trouw aan een conventioneel eclecticisme van neoclassicistische inspiratie. Vanaf midden jaren 1890 evolueerde de architectuurproductie van het bureau Vereecken, mogelijk onder invloed van zoon Emile, naar een rijker geornamenteerd neorenaissance- of neobarokidioom. Representatieve voorbeelden uit de beginjaren van de samenwerking tussen vader en zoon Vereecken zijn het hotel Vandevelde uit 1895 op de hoek van Louiza-Marialei en Rubenslei, hotel Pungs uit 1896 in de Beeldhouwersstraat, en het monumentale ensemble winkelpanden in opdracht van Ernest Paul Grisar en Albert Kreglinger uit 1898 in de Leysstraat. Vanaf 1906 zette Emile Vereecken de praktijk in eigen naam tot midden jaren 1920 voort, met herenhuizen, bank- en kantoorgebouwen in beaux-artsstijl.

Met een gevelbreedte van drie traveeën, omvat de rijwoning drie bouwlagen en drie traveeën, oorspronkelijk onder een zadeldak. De bepleisterde en beschilderde, door platte banden belijnde lijstgevel, rust op een plint uit blauwe hardsteen. Nadrukkelijk horizontaal geleed door waterlijsten en kordonvormende lekdrempels, legt de compositie de klemtoon op het middenrisaliet. Dit laatste wordt op de bovenverdiepingen gemarkeerd door balkons met consoles, respectievelijk een doorgetrokken balustrade en een smeedijzeren borstwering. Verder beantwoordt de opstand aan een regelmatig ordonnantieschema, opgebouwd uit registers van rechthoekige en getoogde muuropeningen. De bovenvensters worden bekroond door een rankwerkdecor, achtereenvolgens met leeuwenkop en cartouche, gevat in een waterlijst. Oorspronkelijk was de gevel beëindigd door een klassiek hoofdgestel met een gekorniste houten kroonlijst, op consoles in het risaliet. Vernieuwd schrijnwerk.