Het college werd opgericht in 1900. Aan de Gasthuisstraat werden toen drie klassen gebouwd met het zogenaamde "patronaat" erboven; volgens oude prentkaarten ging het om een eenvoudig bakstenen gebouw van acht traveeën en twee bouwlagen onder zadeldak; het geheel werd gekarakteriseerd door ritmerende lisenen en aflijnende, al dan niet klimmende baksteenfriezen.

Wegens het toenemende aantal leerlingen werden naar ontwerp van de Tiense architect Geens nieuwe gebouwen opgetrokken in de periode 1929-1930; ze omvatten klassen, een feestzaal, woonkamers voor de leraars en een woonhuis voor zusters, die zich bekommerden om keuken en huishouding; latere, doch aansluitende uitbreidingen in 1932 (ten zuidwesten) en 1947-1948 (ten noordoosten, architect J. Eysermans); het betreft eenvoudige, functionele bakstenen gebouwen met grote rechthoekige vensters.

In 1957-1958 nogmaals uitgebreid met een losstaand complex ten noordwesten van het centrale gebouw, gerealiseerd naar ontwerp van R. Van Steenbergen (Beerse); een bijkomende klassenvleugel werd opgetrokken in 1961 eveneens naar ontwerp van R. Van Steenbergen.

Het onderkelderde complex onder plat dak, van 1929-1930, bestaat uit vier vleugels rondom een kleine binnenkoer (speelplaats) en rechts aansluitend het klooster voor de zusters; aan straatzijde art-decogetinte frontgevel van dertien traveeën en drie bouwlagen. Eenvoudige bakstenen lijstgevel onderbroken voor de licht verhoogde en vooruitspringende, centrale ingangstravee en verlevendigd door het gebruik van witte bepleistering, onder meer voor de fries. Rechthoekige kruiskozijnen in gevelhoge, rechthoekige spaarvelden. Aangepast interieur.

Rechts aansluitend klooster, twee à drie bouwlagen onder half schilddak (nok parallel aan de straat, pannen); rechthoekige vensters; uitzicht overigens aansluitend bij de hoger beschreven gevel. De U-vormig geschikte, aansluitende klassenvleugels worden gekarakteriseerd door grotere rechthoekige vensters voor maximale lichtinval.