"Den Boot" en de gekoppelde woningen "Het Peerdeken" dateren uit de 16de eeuw en vormden aanvankelijk één geheel op de hoek van de Kromme-Elleboogstraat en het Scheldeken. De woningen werden vermoedelijk in de 19de eeuw opgesplitst. De benaming "Het Peerdeken" wijst erop dat deze drie huizen samen een afspanning gevormd kunnen hebben.

De gekoppelde woningen "Het Peerdeken" in traditionele bak- en zandsteenstijl, hebben een lijstgevel van tweemaal twee traveeën verhoogd met een getrapt dakvenster (drie treden met aanzet van overhoeks topstuk) aan de zuidzijde, en een trapgevel (zes treden) aan de westzijde. Het geheel omvat twee bouwlagen met een insteekverdieping onder een zadeldak (nok loodrecht op het Scheldeken, Vlaamse pannen), en wordt gemarkeerd door een zware hoekketting. De eerste bouwlaag met insteek is volledig opgetrokken uit zandsteen met onregelmatig verband. De hoge plint met licht geprofileerde afzaat wordt onderbroken voor twee omlijste, gedrukte spitsboogdeuren. De geringe hoogte is te wijten aan het verhoogde straatniveau. Er zijn bewaarde bol- en kruiskozijnen in de westgevel en het dakvenster, de overige vensters zijn aangepast met behoud van de kwarthol geprofileerde negblokken en het wigvormig ontlastingssysteem. In de getrapte top een drielicht met breder en dieper geplaatst middenluik. De overhoekse topfiaal is verdwenen.

"Den Boot" telt twee traveeën op de begane grond en één travee op de twee bovenverdiepingen. De woning is voorzien van een zadeldak (nok parallel aan de straat, pannen). De voorgevel is wit gekaleid, maar is opgetrokken in traditionele bak- en zandsteenbouw, verankerd door smeedijzeren muurankers. De muuropeningen werden aangepast en ontdaan van de kruismonelen. Aanvankelijk was de voorgevel bekroond door een manke trapgevel van zeven en vier treden, die in 1882 in opdracht van de weduwe Wouters door de aannemer Joseph Winters-Teugels werd opgemetseld tot de tweede verdieping, afgewerkt met een kroonlijst.

Representatief voorbeeld van tweewoonst van het ontwikkelde kamertype kenmerkend voor de Antwerpse woningbouw van circa 1550. Geklasseerd bij K.B. van 19 maart 1975. Nummer 7, zogenaamd "Het Peerdeken"; de oude naam van nummer 5 is onbekend. Gerestaureerd hoekpand in traditionele bak- en zandsteenstijl, tweemaal twee traveeën met lijstgevel verhoogd met getrapte dakkapel (drie treden + aanzet van overhoeks topstuk) aan de Z.-zijde en één trav. met verminkte trapgevel (vier treden) aan de westzijde. Later werd hier een banaal bakstenen lijstgeveltje aan toegevoegd. Het geheel is afgewerkt met een zadeldak (Vlaamse pannen) en gemarkeerd door een zware hoekketting. Eerste bouwlaag met insteek volledig opgetrokken uit witte steen met onregelmatig verband. Hoge plint met licht geprofileerde afzaat onderbroken voor twee deuren in sterk gedrukte spitsboogomlijsting van witte natuursteen; de geringe hoogte is te wijten aan het verhoogde straatniveau. Bewaarde bol- en kruiskozijnen in de W.-gevel en de dakkapel; de overige vensters zijn aangepast doch met behoud van oorspronkelijk profiel en wigvormig ontlastingssysteem. In de trap: drielicht met breder en dieper geplaatst middenluik. De overhoekse topfiaal is verdwenen.