Historiek en context

Herenhuis in classicerende barokstijl, gebouwd in 1713 door Josua Castaho, echtgenoot van Susanna Howard, die het in 1725 verkocht aan stadssecretaris Jacques Goubau. Het hotel werd in 1861 door de architect Heliodore Leclef verhoogd met de tweede verdieping en de mezzanine. Opdrachtgever van deze werken was baron Jean Joseph Rénier Osy de Wijchen (Rotterdam 1792-Deurne, 1866), echtgenoot van Marie Jeanne de Knijff (1792-1851). De bankier, voorzitter van de Banque d’Anvers, zetelde in 1830 als plaatsvervangend lid in het Nationaal Congres. Hij was volksvertegenwoordiger van 1831 tot 1833 en van 1841 tot 1857, en senator van 1862 tot zijn overlijden. Ook hun zoon baron Edouard Osy de Zegwaart (Deurne, 1832-Ekeren, 1900), echtgenoot van Jeanne della Faille (1832-1857) in eerste en Mathilde Villers (1835-1919) in tweede huwelijk, resideerde in het hotel. De katholieke politicus zetelde van 1877 tot 1878 als senator, en van 1880 tot 1889 als volksvertegenwoordiger voor het arrondissement Antwerpen, waarna hij tot zijn overlijden in functie was als gouverneur van de provincie Antwerpen. Na het overlijden van zijn weduwe, werd het hotel door de Société Commerciale Interocéanique Belge uitgebreid met een kantoorcomplex in de tuin, naar een ontwerp door de architect Jos. Evrard uit 1920. Dit laatste werd in 2016 gesloopt voor bouw van de Antwerp Management School in 2017-2018, waarin het 18de-eeuwse hotel na restauratie wordt geïntegreerd.

De verbouwing uit 1861 behoort tot het rijpe oeuvre van Heliodore Leclef, die een succesvolle loopbaan ontplooide in dienst van de hogere burgerij. Tot zijn gekende realisaties in Antwerpen, opklimmend tot het midden van de 19de eeuw, behoren tal van winkel-, burger- en herenhuizen in neoclassicistische stijl, met invloed van achtereenvolgens de Louis-Philippe- en de second-empirestijl tijdens de jaren 1850 en 1860. Het belangrijkste ontwerp uit zijn late carrière is het Onze-Lieve-Vrouwecollege van de paters jezuïeten aan de Frankrijklei, daterend uit 1871. In deze periode bouwde hij meerdere statige hotels op de Leien en rond het Stadspark, alleen of in samenwerking met zijn zoon Edmond Leclef, die mee het beeld van deze belangrijke 19de-eeuwse stadsuitbreiding bepalen.

Architectuur

Voornaam dubbelhuis van zeven traveeën en drie bouwlagen en een mezzanine onder een zadeldak (leien, nok parallel aan de straat). De bepleisterde en beschilderde lijstgevel met een plint uit blauwe hardsteen, beantwoordt aan een regelmatig ordonnantieschema opgebouwd uit naar boven toe verkleinende registers van rechthoekige vensters met lekdrempel. Axiaal-symmetrisch van opzet, legt de compositie de klemtoon op het drie traveeën brede middenrisaliet, met een driehoekig fronton als bekroning. De middenas wordt gemarkeerd door een portaalfrontispice uit blauwe hardsteen, met bouwjaar MDCCXIII. Spiegelboogpoort in kwarthol geprofileerde omlijsting met vlechtwerk in de zwikken, geflankeerd door eenvoudige rechtstanden met impost en chute. Een gekorniste balkon met smeedijzeren borstwering op uitgelengde voluutconsoles vormt de bekroning, met aansluitend een rechthoekig deurvenster in geriemde omlijsting met entablement. Dit laatste is gevat in een breed geprofileerde, over de bovenverdiepingen oplopende, en bovenaan opengewerkte rondboognis met imposten en schelpsleutel. Het middenvenster van de tweede verdieping wordt geaccentueerd door een entablement met schelpornament en een onderdorpel met vlechtwerk. De mezzanine met ronde oculi in het risaliet, een houten kroonlijst en driehoekig houten fronton met geajoureerd timpaan op consoles, vormt de gevelbeëindiging. Houten vleugeldeur met ijzeren leeuwenkoppen, en smeedijzeren venstertralies op de begane grond.