Neoclassicistisch burgerhuis op de hoek van Lange Klarenstraat en Lange Nieuwstraat, in zijn huidige vorm daterend uit de eerste helft van de 19de eeuw. Vóór de renovatie waren in het gedecapeerde metselwerk sporen zichtbaar van de traditionele, mogelijk 17de-eeuws kern van het huis "Leeuwenbergh", met name kwartholle negblokken, wigvormige ontlastingslintelen en muurankers. In opdracht van Joseph De Wyndt-Aerts, eigenaar van het aanpalende "den Branthaeck" sinds 1840, werden in 1844 de deur in de laatste travee geopend en in 1865 de hoektraveeën verrijkt met een balkon. Het pand werd gerenoveerd als onderdeel van het renovatie- en nieuwbouw-woningproject dat ook “den Branthaeck” omvat, naar een ontwerp door de architect Christine Conix uit 1984.

Hoekhuis van zes bij vier traveeën en drie bouwlagen onder een zadeldak (pannen). Bepleisterde en beschilderde lijstgevel, oorspronkelijk met schijnvoegen op de begane grond, opgebouwd uit registers van rechthoekige vensters met lekdrempel. Balkon met consoles en fraaie smeedijzeren borstwering over de vier hoektraveeën ter hoogte van de eerste verdieping, doorlopend in de puilijst. Klassiek hoofdgestel met gelede architraaf, fries en houten kroonlijst.

Op de hoek zwierige Onze-Lieve-Vrouw met kind in classicerende, laat-barokke stijl uit 1755, door de beeldhouwer Jan Anthonie Van Ussel. Deze kreeg hiervoor in 1754 opdracht van een buurtschap bewoners uit de Lange Nieuwstraat en de Lange Klarenstraat. Het beeld werd gerestaureerd in 1985. Het beschilderde, natuurstenen beeld, stelt de Madonna voor, geflankeerd door het kind dat op een wereldbol met slang staat. De sokkel is versierd met een medaillon waarin een gekroond Mariamonogram en een guirlande; smeedijzeren lichtarm. Was één van de altaren op de pestprocessie van Sint-Rochus.