Dit ondertussen gesloopte neoclassicistische ensemble van een hoekhuis, geflankeerd door twee identieke, maar spiegelende burgerhuizen, werd in 1872 ontworpen door architect G.J. Van den Berghe voor weduwe Sermon.

Het hoekpand telde drie en één travee en drie bouwlagen onder zadeldak (pannen). De twee flankerende huizen telden drie traveeën en drie bouwlagen onder zadeldak. Ze kregen bepleisterde en witgeschilderde lijstgevels in een gestandaardiseerde neoclassicistische stijl: hardstenen plinten, begane grond met brede (imitatie)voegen en markante puilijst,rechthoekige bovenvensters in geriemde omlijsting op doorgetrokken lekdrempels; op de bel-etage verrijkt met sleutels. Kroonlijst op bewerkte consoles, afgewisseld met casementen en onderaan verbonden door een geleed kordon. In de hoektravee werd later een ronde erker toegevoegd.