Het voormalige "Hotel du Parc" aan de Leopold II-laan vormt een zeldzame getuige van de aanleg en de ontwikkeling van de badplaats Wenduine volgens het stedelijk verkavelingsmodel aan het begin van de 20ste eeuw. Het voormalige hotel werd in 1911 ontworpen door de in Brussel opgeleide Wenduinse architect René Derleyn en vormt één van de meest gaaf bewaarde en interessantste gebouwen binnen zijn oeuvre. De sierlijke gevelarchitectuur in simili-steen dankt zijn expressief karakter aan de veelvuldige toepassing van gebogen lijnen. De neoclassicistische vormentaal van gebombeerde zuilen, die op meerdere verdiepingen terugkeren, en de kolossale orde van pilasters, wordt speels gecombineerd met eclectische elementen zoals de erkers en de geometrische motieven van borstweringen en balkons.

Historiek

Het "Hotel du Parc" is volgens het kadaster circa 1912 gebouwd op een breed perceel. Blijkens een in het gemeentearchief bewaard bouwplan van 1911 is het pand ontworpen door architect René Derleyn uit Wenduine. De gevel is ook gesigneerd in de penant links van de rechter deurtravee: "R. Derleyn Architecte Wenduyne". De benaming van het hotel is reeds aangegeven op de blauwdruk en refereert aan het "Park Albert" dat in 1899-1900 ingericht werd en waarop de vroegere kamers uitkijken. Rechts, waar zich minimaal sinds de jaren 1950 een appartement bevindt, sluit aanvankelijk de lage garage van het hotel aan, zie prentbriefkaart "L'Hotel du Parc et son garage Façade". Blijkens een lijst met circa 25 Wenduinse hotels telt "Hotel Du Parc" in 1930 30 kamers en is het open van april tot september. Zowel wat betreft het aantal kamers als de prijzen zit het hotel in de middenmoot. Op reclameprentbriefkaarten uit de jaren 1950-1960 (onder meer 1962 gedateerd) afficheert het "Hotel du Parc" zich als een pension-restaurant. Op de ommezijde van een prentbriefkaart worden de comfortabele kamers met warm en koud stromend water en centrale verwarming aangeprezen. Het hotel heeft een terras, een salon en een "Salle de bains", een "Cuisine tres soignée" en biedt een "Vue sur mer – Parc et dunes".

Eind jaren 1980 staat het voormalig hotel leeg en wordt het in het kader van een "pilootproject huurcompensatie in de sociale huisvestingssector – woonherstel van oud, onbewoond complex in 15 appartementen" door de maatschappij "Het Lindenhof" (Blankenberge) herbestemd tot sociale appartementen (ingebruikname 1991). Circa 2000 volgt de restauratie van de gevel, en wordt een lift geplaatst in het gebouw.

Beschrijving en typering

Het volume van zes brede traveeën en vier bouwlagen onder plat dak is erg indrukwekkend. De gebogen straatgevel van het voormalige hotel - afgestemd op de gebogen rooilijn van de Leopold II-laan - is sterk geprononceerd. De gevel heeft een eclectische en neoclassicistische inslag. Neoclassicistische elementen zijn onder meer de kordons, hoofdgestellen, Dorische zuilen, pilasters, geprofileerde omlijstingen en zware consoles. De uitwerking van sierelementen is eclectisch opgevat.

De gevel is bezet met simili-steen met imitatievoegen, boven een blauwhardstenen plint. De vier bouwlagen zijn sterk geritmeerd en evenwichtig opgevat, samen vormen ze een harmonisch geheel. Hoe hoger de kamers gelegen zijn, hoe mooier en opener het uitzicht op zee en duinen: de twee bovenste verdiepingen hebben dan ook een uitgesproken open karakter met loggia's. Op de begane grond corresponderen de brede korfboogvenster en -deur, telkens gescheiden door gebombeerde gekoppelde zuilen, met de vroegere functie van salon en restaurant: hier aanvankelijk links drie brede vensters, dan twee brede beglaasde vleugeldeuren en helemaal rechts de op vandaag bewaarde smallere deur, die toegang geeft tot de trappenhall. Blijkens prentbriefkaarten was de begane grond voorzien van uitschuifbare zonneweringen. Links van deze laatste deur gekoppelde pilasters en signalement van de architect. De tweede en derde verdieping kragen bijna gevelbreed uit, conform de 'functie' van de hotelkamers (vooraan) met zicht op duin en zee. Deze verdiepingen zijn verbonden door de kolossale orde van pilasters tussen de traveeën. De uitkraging op afwisselend grote en kleine consoles begint op de eerste verdieping met een aaneenschakeling van erkers, die op discrete wijze met de omgeving communiceren: centraal vier gebogen erkers of bow-windows met rechthoekige vensters, op de hoeken geflankeerd door tweezijdige erkers. De borstweringen van de erkers zijn versierd met diagonale motieven. Op de tweede verdieping gaat de golvende lijn van de bow-windows over in open loggia's met opengewerkte balkonleuningen in simili-steen en segmentbogen (herhaling van de gebogen lijn), telkens gedragen door twee zuilen. De smallere loggia's op de hoeken hebben een rechte overspanning, gedragen door één zuil. De borstweringen bij bow-windows en balkons zijn versierd met geometrische motieven (in reliëf of opengewerkt). Bij de derde en hoogste verdieping wordt de gebogen gevellijn van de begane grond hernomen, doch de vier centrale balkons (gezien het uitzicht de meest exclusieve kamers) zijn voorzien van een overkragend hoofdgestel, gedragen door zuilen op vierkante sokkels, waardoor het beeld ontstaat van een doorlopend balkon uitgewerkt als een colonnade. Aflijnende kroonlijst, ter hoogte van de colonnade op consoles. Het oorspronkelijke houtwerk werd vervangen in kunststof. De kleine roedeverdeling in de bovenlichten werd echter hernomen.

Op het bouwplan van 1911 is boven de colonnade een rechthoekig 'fronton' met de naam "Hotel du Parc" voorzien. Het is onduidelijk of dit 'fronton' ooit uitgevoerd werd. Prentbriefkaarten tonen enkel de naam van het hotel, aangebracht op de nu verdwenen, opengewerkte houten balkonleuning van de bovenbouw. Vanaf het interbellum is de hotelnaam ook in typische belettering aangebracht op de borstwering van de twee middenerkers van de eerste verdieping.

Door de renovatie van eind jaren 1980 is niets bewaard van de interieurindeling of -elementen. Wel is de structuur van de kelder en de verdiepingen met de oorspronkelijke plafondhoogtes bewaard (appartementen met verlaagde plafonds).

Beeldbepalend volume van het voormalig "Hotel du Parc", in 1911 ontworpen door architect René Derlyn (Wenduine). Recent gerestaureerd en heringericht met appartementen. Het gebouw is de enige overgebleven getuige langs de Leopold II-laan van de riante hotelbouw uit het begin van de 20ste eeuw. De licht gebogen eclectische gevel met neoclassicistische inslag volgt het tracé van de weg.

Opgetrokken met vier bouwlagen en zes traveeën onder plat dak. Sterk geritmeerde en evenwichtig opgebouwde gevel in simili boven een blauwhardstenen plint en waarbij de verschillende bouwlagen telkens anders zijn geconcipieerd. De bovenbouw wordt geaccentueerd door een bijna gevelbrede uitbouw met boven de vier middelste traveeën een hoofdgestel gedragen door zuilen op vierkante sokkels. Gebruik van neoclassicistische elementen zoals de kordons, hoofdgestellen, Dorische zuilen, pilasters, geprofileerde omlijstingen en zware consoles. De begane grond wordt getypeerd door brede korfboogvensters en -deur telkens gescheiden door gekoppelde zuilen. De eerste verdieping is een aaneensluiting van centraal vier bow windows geflankeerd door tweezijdige erkers. Dit ritme wordt herhaald op de tweede verdieping waarbij balkons de golvende lijn van de bow windows volgen. De overdekte balkons zijn uitgewerkt als loggia's met segmentbogen telkens gedragen door twee zuilen. De borstweringen bij bow windows en balkons (geajoureerd) zijn versierd met geometrische motieven. Op de vierde bouwlaag is het doorlopende balkon uitgewerkt als een colonnade. Nieuw schrijnwerk waarbij het oude concept met kleine roedeverdeling in de bovenlichten is hernomen.

Voormalig "Hotel du Parc". Neoclassicistisch getint hotel uit 1911 naar ontwerp van en gesigneerd door architect René Derleyn (Wenduine). Zes traveeën en vier bouwlagen onder plat dak. Arduinen plint waarboven sterk geritmeerd simili-gevelparement; in registers gelede afgeronde erkers met bekronende loggia waaraan geajoureerde borstweringen, vernieuwd op hoogste verdieping. Gebruik van neoclassicistische stijlkenmerken; Dorische zuilen, gegroefde consoles aan balkons, colonnade waarboven gekorniste gootlijst op klossen. Rechthoekige en korfbogige muuropeningen onder meer deurvensters met kleine roedeverdeling in bovenlichten.