Herenhuis in neoclassicistische stijl naar een ontwerp door de architect Heliodore Leclef uit 1872, opgetrokken na afbraak van twee bestaande woningen. Opdrachtgever was juffrouw Mathilde Ullens, een telg uit het adellijk geslacht Ullens de Schooten, ontstaan door huwelijk van haar grootvader François Ullens (Antwerpen, 1769-Antwerpen, 1819) met Marie Thérèse Cornelissen de Schooten (Antwerpen, 1769-Antwerpen, 1843). Zij liet op hetzelfde moment door Leclef de links aanpalende woning hoger optrekken. Haar broer Herman Ullens (Schoten, 1825-Antwerpen, 1895), gewezen burgemeester van Mortsel, bouwde in 1873 op het rechts aanpalende perceel een gelijkaardig herenhuis naar een ontwerp door de architect Charles Dens.

Het hotel Mathilde Ullens is representatief voor het late, klassiek geïnspireerde oeuvre van Heliodore Leclef, die een succesvolle loopbaan ontplooide in dienst van de hogere burgerij. Tot zijn gekende realisaties in Antwerpen, opklimmend tot het midden van de 19de eeuw, behoren tal van winkel-, burger- en herenhuizen in neoclassicistische stijl, met invloed van achtereenvolgens de Louis-Philippe- en de second-empirestijl tijdens de jaren 1850 en 1860. Het belangrijkste ontwerp uit zijn late carrière is het Onze-Lieve-Vrouwecollege van de paters jezuïeten op de Frankrijklei, daterend uit 1871. In deze periode bouwde hij meerdere statige hotels op de Leien en rond het Stadspark, alleen of in samenwerking met zijn zoon Edmond Leclef, die mee het beeld van deze belangrijke 19de-eeuwse stadsuitbreiding bepalen.

Met een gevelbreedte van vijf traveeën, omvat de voorname rijwoning drie bouwlagen onder een zadeldak. De bepleisterde lijstgevel, oorspronkelijk met dubbelhuisopstand en schijnvoegen op de begane grond, rust op een plint uit blauwe hardsteen. Geleed door de puilijst en kordonvormende lekdrempels, beantwoordt de opstand aan een regelmatig ordonnantieschema. Registers van rechthoekige deur- en vensteropeningen, in vlakke omlijsting in de pui en geriemde omlijsting in de bovenbouw. De eerste verdieping wordt geaccentueerd door oren en entablementen met gestrekte waterlijst; de vensters liepen oorspronkelijk door tot de puilijst, voorzien van gietijzeren leuningen geïntegreerd in een doorlopende borstwering met postamenten. Een klassiek hoofdgestel met een gelede architraaf, casementen en metopen in de fries en een houten kroon- en tandlijst vormt de gevelbeëindiging. De brede inkomdeur en het aanpalende venster in de laatste twee traveeën werden later verbreed tot garagepoort, vandaag een open doorrij.