Bedehuis gelegen midden kerkhof omgeven door muurtje onder ezelsrug, haag en bomenrij ten zuiden en ten oosten. Ten westen, bakstenen toegangspad. De driebeukige, neogotische hallenkerk met westtoren, daterend van 1860, gebouwd ter vervanging van een middeleeuws bedehuis, werd verwoest tijdens de Eerste Wereldoorlog. Heropgebouwd naar ontwerp van architect T. Raison (Brugge) van 1922.
De plattegrond ontvouwt: een voorgeplaatste, vierkante westtoren met traptoren in de zuidwestelijke hoek; een driebeukig schip van vier traveeën en een vlakke sluiting; een hoofdkoor van één rechte travee en een driezijdige sluiting; een sacristie ten zuiden.
Verankerde gele baksteenbouw. Leien bedaking voorzien van geglazuurde vorst.
Westtoren van drie geledingen gestut door op elkaar gestelde hoeksteunberen met versnijdingen en afgelijnd door middel van blinde borstwering. Korfboogdeur in een verdiepte omlijsting. Christusbeeld onder luifel tegen noordgevel. Gekoppelde rondbogige galmgaten verdiept in spitsbogig casement met blinde oculus in de top. Tentdak met torenuurwerk.
Travee van schip en koor geritmeerd door steunberen met versnijdingen en spitsbogige drielichten op afzaat onder doorlopende druiplijst. Oculi in de oostelijke zijbeukgevels.
Interieur
Witbepleisterd interieur. Driebeukige hallenkerk. Houten spitstongewelf voorzien van dito trekbalken op consoles; vlakke houten torenzoldering. Spitsbogige bakstenen scheibogen op natuurstenen zuilen met knoppenkapiteel en achtzijdige sokkel.
Sober mobilair uitgevoerd door de kunstambachtschool van Maredsous van 1925; altaren met lichte art-deco-inslag.
Algemeen Rijksarchief Brussel, Dienst der Verwoeste Gewesten, 9813.
ROOSE-MEIER B., VERSCHRAEGEN H., Fotorepertorium van het meubilair van de Belgische bedehuizen, Kanton Oostende II, p. 29.
Bron: HUYS M., KERRINCKX H. & VANNESTE P. 2005: Inventaris van het bouwkundig erfgoed, Provincie West-Vlaanderen, Gemeente Middelkerke, Deelgemeenten Leffinge, Lombardsijde, Mannekesvere, Schore, Sint-Pieterskapelle, Slijpe, Westende en Wilskerke, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen WVL10, onuitgegeven werkdocumenten. Auteurs: Huys, Martine; Kerrinckx, Hans; Vanneste, Pol Datum: De tekst wordt ter beschikking gesteld door: Agentschap Onroerend Erfgoed (AOE)
Aanvullende informatie
Kerkhof
Het kerkhof van de Onze-Lieve-Vrouwparochie staat ingetekend op de Ferrariskaart uit 1770-1778. Het grotendeels vierhoekige kerkhof is ten westen en ten noorden omheind door een muur. Een figuratieve kaart uit 1784 toont dan weer geen afbakeningsmuur aan de west- en noordzijde van het kerkhof maar aan de oostzijde en een gracht aan de zuid en zuidwest zijde. Bomenrijen worden niet aangeduid op de kaart. De topografische kaart van 1904 bevestigt de situatie zoals opgetekend op de Ferrariskaart.
Vandaag is het een ommuurd kerkhof waarvan de graven voor een groot deel zijn geruimd. De overblijvende graftekens bestaan uit grafkruisen en grafzerken in blauwe hardsteen, grafzerken in graniet (vanaf de jaren 1940), gietijzeren kruisen en een concentratie aan kruisen in cimorné. Deze laatste zijn een type dat vaak terug komt op kerkhoven in de deelgemeenten van Middelkerke.
Het terreinbezoek vond plaats in 2016.
Algemeen Rijksarchief, Figuratieve kaart van alle polders en gronden gelegen in de omgeving van Nieuwpoort, tussen de zee, het fort van Nieuwendam en Mannekesvere, met alle woningen, dijken, wegen, grachten, rivieren en beken, en het plan van Nieuwpoort en de haven, 1784, schaal 1:6385.
Kabinetskaart van de Oostenrijkse Nederlanden voor Zijn Koninklijke Hoogheid de Hertog Karel Alexander van Lotharingen, Jozef Jean François de Ferraris, Koninklijke Bibliotheek van België, uitgegeven in 1770-1778, schaal 1:11.520 herleid naar 1:25.000.
Topografische kaarten van België, Herziening derde editie, Militair Cartografisch Instituut, uitgegeven in 1900-1930, schaal 1:20.000.
Je kan deze pagina citeren als: Inventaris Onroerend Erfgoed 2024: Parochiekerk Onze-Lieve-Vrouw met kerkhof [online], https://id.erfgoed.net/erfgoedobjecten/54890 (geraadpleegd op ).
