Historiek en context

Kantoorgebouw in beaux-artsstijl opgetrokken in opdracht van de Orfèvrerie d’Art Miele & C°, naar een ontwerp door de architect Jean-Laurent Hasse uit 1911. De van oorsprong Duitse familie van goudsmeden Miele, had zich aan het einde van de 19de eeuw in Brussel gevestigd, van waaruit een netwerk van verkooppunten werd uitgebouwd. Het programma van het gebouw, uitgevoerd door de aannemer G. Hargot & R. Somers uit de Lamorinièrestraat, omvatte de winkel van Miele & C° en suites van huurkantoren.

Het kantoorgebouw Miele & C° behoort tot het latere oeuvre van Jean-Laurent Hasse, die actief was van 1875 tot zijn overlijden in 1925. Tijdens de eerste decennia van zijn loopbaan bouwde de architect een groot aantal voorname burgerhuizen in eclectische en neo-Vlaamserenaissance-stijl in Antwerpen waaronder zijn eigen woning in de Osystraat. Vanaf de jaren 1900 verplaatste het zwaartepunt van zijn activiteiten zich naar architectuur voor de industrie, zoals de kantoren en werkplaatsen van Bell Telephone Manufacturing Company in de Boudewijnsstraat waarvoor hij al in 1882 de eerste gebouwen ontwierp, de Compagnie Générale des Tramways d’Anvers in de Grotehondstraat uit 1903, en het automerk Minerva waarvan de eerste fabriek in de toenmalige Warandestraat in 1904 tot stand kwam. Uit hetzelfde jaar als het kantoorgebouw Miele & C° dateert het monumentale hotel Max von der Becke aan de Koningin Elisabethlei.

Architectuur

Met een gevelbreedte van vijf traveeën, omvat het gebouw vijf bouwlagen onder een plat dak. Opgetrokken met een gietijzeren skeletstructuur op kolommen, onderscheidt de lijstgevel zich door een parement uit witte natuursteen, met een aan de Lodewijk XVI-stijl ontleend decor. Horizontaal geleed, volgt de opstand een tweeledig schema, opgebouwd uit een dubbelhoge, volledig opengewerkte onderbouw, en regelmatig geordonneerde bovenverdiepingen. Vandaag verbouwd, bestond de begane grond oorspronkelijk uit het rechthoekige kantoorportaal met smeedijzeren vleugeldeur, en de winkelpui met middenportaal in art-nouveaustijl, onder een doorlopend entablement met acanthusconsoles. Het gevelbrede drielicht van de eerste verdieping, samengesteld uit een brede centrale korfboog tussen rondbogen, met geblokte archivolt, imposten en sluitsteen geaccentueerd door sluitstenen, is geritmeerd door Ionische pilasters en afgewerkt met een entablement. De drie hogere verdiepingen bestaan uit regelmatige registers van rechthoekige vensters in geriemde omlijsting, met individuele lekdrempels op consoles, guirlandes of rankwerkrozetten op de onderdorpels en lateien. Oren met guttae, respectievelijk gebogen en driehoekige frontons accentueren de eerste twee verdiepingen, sluitstenen, gestrekte waterlijsten en festoenen met strik de topgeleding. Een houten kroonlijst op klossen en tandlijst vormt de gevelbeëindiging.

De langgerekte plattegrond bestaat uit drie parallelle, onderling verbonden vleugels, in E-vorm gegroepeerd rond twee lichthoven. Het complex wordt ontsloten door een imposante, halfronde traphal met dubbele bordestrap en lift, die deel uitmaakt van het eerste lichthof. Volgens de bouwplannen bood het gelijkvloers in de voorbouw ruimte aan winkel, geflankeerd door de vestibule. Moduleerbare kantoren uitgerust met sanitair namen de achterbouw in. In het bouwdossier ontbreken de plattegronden van de bovenverdiepingen, die vermoedelijk eveneens uit huurkantoren bestonden. In het interieur zijn de gietijzeren kolommenstructuur en delen van de traphal bewaard.

Neoclassicistische witte natuurstenen lijstgevel met vijf traveeën en vier bouwlagen onder plat dak, daterend uit de eerste helft van de 20e eeuw (voor 1912). Horizontale gevelopbouw met entresol, gemarkeerd door geprofileerd kordon; breed licht getoogd venster, geflankeerd door twee rondboogvensters tussen Ionische pilasters. Tweede en derde bouwlaag met rechthoekige vensters opgenomen in geriemde omlijstingen met oren onder gebogen en driehoekige frontons. Sobere Lodewijk XVI-ornamenten. Tot winkelpui verbouwde begane grond.